Ahmet Aslan
"Gölgem,
sor sırtındaki taşlara
batıyor mu onlara kürek kemiğim.
Gölgem, kara köpeğim,
bırak peşimi.
Bak, hiç kalkamadın yerden,
iki büklüm oldun peşimde,
meltem üflese düşeceksin.
Bir de alisi velisi var bunun,
kaldırımlar onların,
ezilirsin ayak altlarında."
Sayfa 158 - T.İ.B. Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yahu Doğu Perinçek,bırak bugün peşimi :))
Ama Doğu Perinçek kimin şiiriyle tavladı Şule'yi
“Nasıl bu kadar kendini yüksekte görüyorsun? Ne istiyorsun insanlardan?” diye bağrındım arkasından. Hızlı hızlı yürüyerek “Kimseden bir şey istemiyorum, bırak peşimi” diye bağırdı. Sinirlenmesi hoşuma gitmişti ama daha fazlasını istiyordum. “Bırakmazsam ne yaparsın... Döver misin? Bir tepki ver be adam. Kimse yaşamdan böyle sessizce, hiçbir şeye karışmadan gidecek lükse sahip değildir” diyerek tekrar kolundan geriye çektim.
Bildiginiz gibi değil
“Söyle Nergis, ben seni ne çeşit seveyim?” diye geçirdim. Psikopatın mı olayım, ismini göğsüme jiletle mi kazıyayım? Daha bir kerecik bile elimi tutmamışken tokalaştığın her erkeğin elini kırayım. Okul çıkışında kapıda dikileyim, sana musallat olayım. Kolundan çekip, “Gel takılalım senle,” diyeyim, araya giren arkadaşlarının suratına kafayı gömeyim. “Git başımdan be, bela mısın?” dedikçe ben daha çok belan olayım. Evinin önünde gece yarılarına kadar tünekleyeyim, sense pencereden gizli gizli bakıp hem ürküntü he de hınzırca bir mutluluk duy. Polisi tak peşime, karakollara çeksinler beni, yediğim her dayakta ismini haykırayım, haykırdıkça daha da bağlanayım. Ya benimsin ya kara toprağın Nergis. Hayatı sana zindan edeyim, yaşama sevincini bitireyim. “Ne olur, bırak artık peşimi, seni sevemem, senden sadece korkuyorum. Hayatımı mahvettin, görmüyor musun?” diye ağladığında anlayayım acı gerçeği. Aşkımı jiletle bileklerime kazıyayım. Bir mektup bırakayım arkamda, okuyunca gözyaşlarına boğul, seni ne çok sevdiğimi o zaman anla. Elinde bir demet kır çiçeğiyle mezarıma gel, mezar taşımda “BANA MI GELDİN NERGİS?” yazılı olsun.
Hapsettiği sihirli çemberinde böylece,
Yaşamak zorundayım onun gönlünce.
Ah, nasıl da büyük bir değişim böylesi!
Aşk! Ey aşk! Ne olur bırak peşimi!
Sayfa 8
Gölgem
Sor sırtındaki taşlara
Batıyor mu onlara kürek kemiğim.
Gölgem, kara köpeğim
Bırak peşimi
Bak hiç kalkmadın yerden
İki büklüm oldun peşimde
Meltem üflese düşeceksin.
Sayfa 158 - Ahmet Aslan topladığı taşlar için yazmış bu şiiri. Bu taşlardan müze açmak istemiş ama kabul görmemiş.