Ey milletim
Ben Mustafa Kemal’im...
Çağın gerisinde kaldıysa düşüncelerim,
Hala en hakiki mürşit değilse ilim,
Kurusun damağım, dilim.
Özür dilerim...
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın diktiğiniz heykellerimi!
Eğer çocuk zayıf almayı hak ediyorsa bırakın alsın,
Sınıfta kalmayı hak ediyorsa bırakın kalsın,
Herkesin içinde rezil olması gerekiyorsa bırakın olsun.
Hak etmeden elde ettiği başarılar çocuğun hayatında görünmeyen yaralarıdır.
"Sen hiç aynaya baktın mı kızım?" diyen çok insan oldu hayatımda. Bu cümleyi her duyduğum da, her nerede olursam olayım, akşam olmasını ve eve gitmeyi iple çeker, eve gidince de odama kapanır saatlerce aynaya bakar, kendime, çirkinliğime kızar küfürler ederek ağlardım. Yıllarca kendimi hep çirkin gördüm. Yüzüne bakılmayacak bir kız
Zannettim ki, bu ardımdan gelen kalabalık;
Şenlik havasında cümbüş alayı,
At toynağında göç katarı,
Davetli-davetsiz herkes gelmiş:
Birgün nasılsın diye sormadıkları,
Hatrımı 'iyi bilirdik' demeye gelmiş...
Hoş, geldiniz vuslatıma; safa gidiniz,
Er kişi niyetine durduğunuz namazımdan:
'iyi bilirdik' demeden riyasızca gidiniz.
Bırakın, kalsın naaşım musallada;
Beni bilen dört inanmış adam beklerim,
Alıp beni götürsünler riyasızca;
Kara yerin ak bağrına atsınlar dilerim...
Gussanâk