Zaten insanlar böyledir. Hiç bırakmayacağım, hep seveceğim derken yalan söylediklerinden kendilerinin de haberi yoktur. Ama bir uyanırlar ve ne yaşadıysa artık işte, sevmiyorum artık derler.
"Hiçbir zaman dertsiz kalmadı gönlüm
Bir çift gözden, bir yapraktan, ,bir kuştan
Daima daha taze , daima yeni baştan
Turnam bir gün bırakmayacağım peşini,
Sen nereye , ben oraya , adım adım
İnsan sevdikçe iyileşiyor artık anladım... "
Her halin, gülüşün, kokun, bütün ruhunla sen! Ah, bütün bir ömür bırakmayacağım el, Okşayacağım saç, dinleyeceğim ses,
Bakmakla doymayacağım yüz..
..
Yatak odamız, yemek odası, kiler,
Raflarında ellerinle yapılmış reçeller.