Ne tuhaf değil mi..?
Bir zamanlar gönüllerimizi onarıp yüreklerimizdeki en büyük boşluğu dolduranlar, bizleri o boşluğa elleriyle bırakanlar oldular..
Ne sevmeyi bildiler ne seveni anladılar.
Anlattıkça anlattık yine anlamadılar.
Sustuk sonra..!
Sustuk çünkü konuşsak kıracaktık, biliyorduk..
Ama bir yerden sonra birikir içindeki suskunluk ve sığmaz olur içine, taşmak için yol arar kendine..
İşte biz o anda bile taşmasın diye direndik durduk.
Yormamak için yorulduk, kırmamak için kırıldık, yıkıldıkça yıkıldık..
Çaresiz yol aldık, nereye olduğunu bile bilmeden.
Velhasıl gittik işte..!
Geride bıraktığımız gözlerle önümüze baktık ve yürüdük uzun uzun..
Gidişimiz kalbimizi bırakıp gidecek kadar asildi.
Anlamadılar..!
Korkup kaçtığımızı sandılar, bizi kaybetti saydılar..
Oysa bir kazananı yoktu bu oyunun.
Bir tek kaybedeni vardı o da onlara olan hislerimizdi..
Bir gün anlayacaklar ve o son pişmanlığı yaşayacaklar ama geldiklerinde hiçbir şeyi bıraktıkları gibi bulamayacaklar.
Ne acı değil mi..?
◇ Mehmet Zeki İçer ◇
"Gelecek kaygısı duymaya başladığımız gün, çocukluğumuzu geride bıraktığımız gündür."
Sayfa 98 - İthakiKitabı okudu
Uzun zamandır zihnimde dönüp duran ve beni sürekli düşünmeye sevk eden bir durum var: "Karnımız tokken hepimiz lokmalarımızı bir köpekle paylaşabiliriz. Ancak en az köpek kadar açken de bunu yapabilir miyiz?"
"Asıl iyi olma" eylemi orada mı başlıyor?
İyiliğin derecelendirilmesinden ziyade "asıl iyi olma" kavramı tam olarak nedir? Köpeği karnımız tokken beslemek bizi iyi bir insan yapar mı? Çünkü gün gelir ve bir gün en az köpek kadar açken bu durumu görmezden gelip onu beslemeyi bıraktığımız zaman, lokmalarımızı onunla paylaşmayı kestiğimiz zaman bir önceki durumda onu beslediğimiz anlar bizi hala iyi bir insan olarak orada mı bırakır, yoksa değişen zaman ve durum bizi artık "yeni kötü" bir insan mı yapmış olur?
Kaderimizi arkamızda bıraktığımız şeyler belirleyecek.
Geride bıraktığımız bir yılda, geride bırakamadım dediğiniz kitaplardan altını çizdiğiniz en güzel söz ne oldu?
"Tamamen sevmek, mesafeye rıza göstermektir."
.
Deniz yükselir, ışık söner, aşıklar birbirine yapışır ve çocuklar bize yapışır.
Birbirimizi tutmayı bıraktığımız an, birbirimize olan inancımızı kestiğimiz an, deniz bizi yutar ve ışık söner.
✍️
James Baldwin
📘
"Kişisel Hiçbir Şey"
💬
Resim, Amerikalı ünlü fotoğrafçı Harold Feinstein'in (1931-2015) 1988 yılında Paris'te çektiği siyah beyaz "şiir okuyan sevgili" resmi.
💬
Resim hatası düzeltilmiştir.
💬
i.hizliresim.com/kqrhhcw.jpg
***
Hayatımız göçebe olduğu halde hafızamız yerleşiktir.
Biz hiç durmadan hamleler yapsak da, hatıralarımız bizim arkamızda bıraktığımız yerlere sımsıkı bağlı kalırlar ve orada evcil bir hayat sürmeye devam ederler.
***
Sayfa 3073 - Yapı Kredi Yayınları Delta / 10. BASIM İstanbul Şubat 2023Kitabı okudu
