Halide Edip Adıvar'ı ilk defa orta okulda Türkçe ödevi sebebiyle okumuş ve 
Tatarcık kitabını okuyup kendimce değerlendirmiştim. Bu kitabı okuduktan sonra hafızam canlanıp o zaman ödev için yazdığım şeyler aklıma geldi. Tatarcık kitabını da çok fazla beğenmemiştim. Bu kitaba dönecek olursak da esasında kitap zamanında gazetede tefrika olarak yayınlanmış bir eser. Yani bir nevi fazla kafa yormadan okunabilecek arkası yarın. Daha sonradan roman şeklinde basılmış. Anlatım içinde eski kelimeler barındırsa da gayet sade ki zaten dipnotlarla eski kelimeler açıklanmış. Eser gazete için yazıldığından mıdır nedir tam olarak bilemiyorum ama hafif Brezilya dizisi tadındaydı. Kitaptaki ilişkiler beni biraz şaşırttı. Şöyle ki örneğin bir kadın evli bir erkeği elde etme hakkını gayet rahat kendinde bulabiliyor. Şimdi ne var sanki günümüzde olmuyor mu; denebilir ama kitaptaki anlatım tarzı bunun gayet doğal bir şey olduğu yönünde. Eğer kitabın anlatım tarzında abartı yoksa o dönemin insan ilişkilerini görmek adına hoş bir eser. Ama yine de beni sonu gibi muallakta bırakan bir kitap oldu. Kitabın sonu sanki daha devam edecekmiş, bir şeyler olacakmış gibi bitti. Belki de tefrika olduğunu bildiğimden dolayı bende öyle bir intiba bıraktı. Halide Edip Adıvar tabii ki önemli bir yazar ama bu kitap hakkında kararsız bıraktı beni.
Gözlerimizin ve kalplerimizin yerinden sökülüp atılmak için varolduğu söylenebilir mi ? Yine de bu kötü bir şey değil, belki biraz abartı var ama aslında her şey abartılı, abartılamayacak olan tek şey ise özlemdir. Özlemek büyük bir gerçekliktir ama özlemdeki gerçeklik de tam bir gerçeklik değil, diğer her şeyde olduğu gibi abartılı ve yalan bir gerçekliktir. Bu sana saçma ve anlamsız bir görünebilir ama doğru olan bu.
Sayfa 300Kitabı okudu
