Duygu dünyası yeterince gelişemediğinde, gönül fakirliği performansla giderilir. New York'un yoksul kesimi dışındaki iliş- kilerde entelektüel performans egemendi. Bu konuda eksi du- rumdaydım, ama kendimi eksik de hissetmezdim, çünkü hisset- tirilmezdim. O yıllarda tıp doktoru olmak saygın bir statü idi, üs- telik psikiyatri eğitimi alıyorsanız da havalı. Tanıdığım entelek- tüeller bu nedenle mi beni aralarına almaya istekliydiler, bilemi- yorum. Kimse bana tepeden bakmadı ve her zaman içtenlikle yaklaştılar. Yıllar sonra dönüp baktığımda, benim eksik değil, onların gereğinden fazla olduğunu ve bundan kendilerinin de bu- nalmış olduklarını fark edecektim. Sıradan konuşmalarda bile çok fazla yorum yapılıyordu. O zamanlar memlekette sadece düz dedikodu vardı ve davranışların yorumlanması alışmadığım bir şeydi. Entelektüel arkadaşlarımın kültür ve sanat olaylarından sık söz etmeleri benim gibi bir cahil için başlangıçta iyi bir rehber oldu. Aslında birey olarak Amerikalıların genelde iyi insanlar ol- duğunu düşünüyorum, hatta biraz da saf yanları var. Memlekette yaygın olan, arkadan konuşma, mesnetsiz yargılama, yıkıcı de- dikodu ile orada hiç karşılaşmadım. Bazen onları üst-sistemin kurbanları gibi gördüğüm de olur. Doksanlı yıllarda insan ilişki- lerinde bir şeylerin yanlış gitmekte olduğunu fark eden bir kısım Amerikalı, intimacy dedikleri yakın ilişki kavramını halledilmesi gereken bir mesele olarak ele almaya çalıştılar. Ne var ki duygu- sal meseleleri proje olarak ele aldığınızda bir yere varmak genel- likle mümkün olamıyor.
Sayfa 51 - MetisKitabı okuyor
Biraz dedikodu yapalım gene: bu Goethe’yi de Beethoven hiç sevmezmiş. Burada Goethe kazanıyor: çünkü öbürü müzisyen; o anlamaz. Beethoven de kızmış, Dokuzuncu Senfoni’ye Schiller’in şiirini koymuş. Malumu âliniz, Schiller’le Goethe’nin arası biraz şekerrenk. Zaten Beethoven, Goethe’ye parkta imparatora selam verdi diye içerliyor. Anlayamadım efendimiz: yani Beethoven’in arası iyi değil mi imparatorla? Ne aptal şeysin Olric. Ondan değil. Sosyal meseleler bakımından canım! Sosyal bakımdan bilinçlenmiş her adamın evinde bu nedenle Dokuzuncu Senfoni bulunur. Yalnız, bu Goethe hakkında çok iyi şeyler duydum. Biraz aklınız karışacak galiba efendimiz. Bilmem ki. Karışsın Olric. Bugüne kadar boş bir kâğıt gibi temiz kaldı. İyi koruduk uzun süre. Biraz da zorlansın. Saflığını kaybetsin biraz. Aklımız, maceralardan korkmasın biraz. Ne demek biraz? Hiç korkmasın. Hiç yorulmadan mı ölelim istiyorsun? Sonra, Oblomov gibi erken ölürüz. İyiyi kötüden ayırmasını öğrenmek istiyorum. Uğraştı da beceremedi desinler. Biraz heyecanlanıyorum; bilmediğim, görmediğim hayallerin baskısını hissediyorum, efendimiz. Sizin için korkuyorum. Belki, çok önceden hazırlığa girişmeliydiniz efendimiz.
Sayfa 52 - İletişim Sinan Yayınları Dördüncü Bölüm
Gerizekalı insanlarla yaşamı paylaşmak zor ölümü paylaşmak daha zor
İnsanların rahat ve huzurlu hissettiği evin sonralarda "cenaze evi" diye anılması sinir bozucu ve berbat!
"Cenaze evi burası mı?"
"Cenaze sahipleri burada mı?" vs.
Onlar açısından baktığında normal ama benim açımdan hiç normal değildi. Kanayan yarayı parmaklıyorlar gibi geliyordu.
Ben de hepsinin boğazını
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Her şey değişmişti. Şehirde enine boyuna açılan yollar, alıştığım manzarayı tamamen ortadan kaldırmış, yıkılan evlerin ardında kalan sefaleti, zavallılığı çırılçıplak meydana çıkarmıştı. Saatlerce ilmek attığım sokaklarda selamlaşabileceğim tek kişiyle bile karşılaşamıyor, bunalıyordum. Okumayıp kısa yoldan hayata atılan, iş güç sahibi olmuş bazı lise arkadaşlarımla da aramda büyük mesafeler açılmıştı. Konuşacak birşey bulamıyordum. Müşterek birkaç hatıra, biraz hoşbeş, biraz dedikodu, o kadar!
Sayfa 36 - Beşir AyvazoğluKitabı okudu
Gözlerim seni aradı o gün, güzelce giyinmiştim yine, ve mavi çiçekli cam kolyemi takmıştım bu sefer. Sınavların açıklandığı hafta hani benim 52 aldığım ( en yüksek notum da bu oldu zaten, Neyse )
Eve gitmeden Bir merhabaya bağlanmalıydi bu iş. Evdekiler yine sıkıştırdi, bir hafta erteledim belki sınav konuşuruz diye. Ama yoktun, belki de sen eve
Merhaba kitap dostlarım. Yeni bir kitapla daha karşınızdayım. Bu kitabı ilk gördüğümde basımına hayran kaldım. O kadar güzeldi ki almasam olmazdı .Birde fantastik olunca kesinlikle kitaplığım da olması gereken kitaplardan bir tanesiydi. Ben kitabı sevdim mi sevdim.Yumuşak, akıcı ,kolay okunan bir kitap.Ama Tam bir fantastik okuyucuysanız size biraz hafif gelebilir .Yeni başlayanlar için ideal . 
Ayşegül ile birlikte dedikodu yaparken söylediği gibi kitabın ilk sayfaları bana uyumsuz serisini hatırlattı. ve ejderhalardan o kadar çok bahsetmişti ki ,Sayfalar ilerledikçe ejderhalar ne zaman çıkacak diye sabırsızlıkla okudum. Sahneye çıktıklarında da onlardan kopamadım. Açıkçası benimde bir ejderham olsun istedim.
_____konusuna gelince ; Violet Sorrengail, 20 yaşına gelmiş Navvarre de yaşayan binlerce genç gibi askerlik hizmetini yapmak için bölüm seçmek zorundaydı. Tabiiki o kadar yıl babası gibi katip olmak için eğitimi boşa gitmiş., General olan annesinin emri ile biniciler bölümüne girmek zorundaydı. Basgiath Savaş akademisi,öyle bir yerdi ki zayıflar burada hayatta kalamazdı.Ejderhalarda bağ kurmaya izin vermezdi.
Violet köprüden geçip biniciler bölümüne katılmaya hak kazandı ama bir sürü düşmanla nasıl baş edecekdi.Başta Sorrengail'lerden nefret eden Kanat lideri ×aden ile durum ne gösterecekti?.
Evet tüm bu soruların cevabı kitapta
RAMAZAN AYI İÇİN PLAN VE TAVSİYELER:
1-Niyet (Amelleri Allah için yapmak)
2-Oruç Ahkamını öğrenmek (çok önemli)
3-Sabah Akşam ve uyumadan önce zikirleri ihmal etmeyelim...
4-Duha Namazı
5-Her an abdestli olmaya gayret edelim ve her abdestten sonra iki rekat nafile namaz kılmayı unutmuyoruz..
6-Çokça Allahı zikretmek( üniversiteye giderken, çıkarken, yürüyorken, ötöbüste iken..
Refik Bey
Beraber bulunduğumuz her iki komisyonda da biraz mevki sahibi olanlara fevkalade tekâpuda [dalkavuklukta] bulunuyor, yüzüne karşı yerlere kapandığı bir adamın gıyabında ise yine başkalarına hulûs çakmak [yaltaklanma] emeliyle dedikodu yapar dururdu. Hüsnüahlâkına [karakterine] miyâr [ölçü] olabilecek bir sözünü nakl ile yetineceğim:
Mevkûfen [tutuklu olarak] Ankara İstiklâl Mahkemesine sevk edildiğim esnada benim için ötekine berikine "Görürsünüz, onu mutlaka asarlar!” demiş olduğunu mevsukan işittim. Hâlbuki her iki komisyondaki refakatimiz esnasında kendisine hüsnümuamele etmekten hâlî [güzel davranmaktan geri] kalmamış, Satış Komisyonunda yapılan ilk tensikatta [memur azaltılmasında] alıkonulması için kelimât-ı tayyibe sarfından [güzel sözler söylemekten] geri durmamıştım. Bu kadar yetişir.
Sayfa 84Kitabı okuyor
