Piraye
@biraz_melankoli
“Şiirden anlayan bir kadını öyle alelâde bir şekilde sevemezsiniz…”
~ Tamirci Kızı ~
Verdiği değerleri topluyor
Antalya / 17 Temmuz
1369 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
bazen okunan şiirin altını tuttuğun kalem değil, gözyaşın çizer...
Benim Küçük İskender’imin kalemi ömründen büyük, kendinden aşmış ta buralara taşmış.
‘’ Hayatında eksikliğini hissetmediğin sürece şiir sana bir şey veremez. Hayatında şiirin eksikliğini hissedenlerse hayatı bütünüyle hissedebilenlerdir.’’ 446.jpg)
Küçük İskender’le başlamıştı kitabına benim Küçük İskender’im. Şiir okumadığı günü eksiklik hisseden şiirden
Okur Takip Önerileri
Yol değil yoldaştır mühim olan…
Kıymetli arkadaşım 
Kitabsever ‘in tavsiyesi üzerine çıktığım bir yoldu 
Fenomen. Her kitap yeni bir yolculuktu çünkü yeni karakterlerin ve hikayelerin eşlik ettiği.
Güzel bir yolculuğa eşlik ettik biz de birkaç okur arkadaşımla. Ve benim için keyifli bir yolculuk oldu. Kısa ama anlamlı bir yolculuk.
Roz, Ela, Esin ve en son
Belki bir gün biz de yılkılık olacağız…
Atları hep çok sevdim ata benzettiğim de oldu kendimi. Ama yılkılık olmayı hiç düşünmemişim. Yılkının anlamını da gerçek anlamda idrak etmemişim.
Bu kitap tam olarak öyle bir anlattı ki “Yılkılık” nedir, nasıldır ve ne içindir? Öyle bir betimledi ki okumadım hissettim. Kendimi hep ata benzeten ben bu kitapta da Kısrak’a benzettim. Ondan vazgeçilip terkedilmesine rağmen tekrar tekrar geri dönüşünü, kahrolmasına rağmen gidemeyişini ve tam da benim gibi kendisine rağmen gidişini…
Kısrak’ın hikayesinde yine erkeğin sadece erkek olmaktan başka vasfı olmayan hiç adam olamadan bu dünyadan geçeni de gördük.
Yılkılık olmadığı halde bırakan İrbam da vardı , kıymetini bilen bir yaşlı ve güzel bir adam tarafından; sevgiyle, merhametle, kıyamayarak emekle iyileştiren de vardı, onun vücudundan faydalanıp bırakan erkek müsvettesi de vardı… Daha aşka doyamadan ölen de Çılkır…
seni o halde gören Kısrak’ın acısını da yaşadım…Seni kısa da olsa çok sevdim…
işi bitince yük sayan İrbam’la insanları sorguladım…
Birkaç saatte okunacak bu kitap; akıcı ve İç Anadolu şivesiyle yazılmış, dilini yer yer Akdeniz, Ege şivesiyle harmanlayan yazar, bize Yılkı’ya insanca bir pencere açmıştı. Aslında bizim de bir gün hayatında şimdi çokça yer ettiğimiz insanlarımızın bir gün “Yılkı”’ sı olacağımızı düşündürdü. Kısa ama fazlaca dokunan bir kitap oldu. Bu kısa okuma sürecinde bana tavsiyesi ve eşlik edişiyle sevgili okur 
Mustafa A.’ya da teşekkür ediyorum.
Sevgiyle ve kitapla kalın…
İnsan bir iş yapınca hakkını vermeli.
İki yıldır taşa merak sarmışken ve herbirine ayrı ayrı hayranlık duymuşken bu kitaba denk gelmek…
Taşı iyi sektiremiyorum ama çok muazzam kalemlik, mumluk yapıp miras bırakma çabalarım var. 24 yıldır çeşitli sahillerden topladığım ve özenle sakladığım taşlardan mumluk yaptım kendime. Her taşın ayrı bir anısı vardı bende. Küçük oğluma mirasım olacak bu mumluk. Bu kitapla da taşa başka bir bakış getirdi sayın 
Resul Bulama .
Kendine has bir hobisi veya sığınağı olanlara neden tuhaf yaklaştıklarını hiç anlamadım, anlayacağımı da hiç sanmıyorum. Taş yürekli vefasız, merhametsiz insanlardan çok daha güzel bir sığınaktı taşları toplamak, onlara isim vermek. Ve okuduğum son kişisel gelişim kitaplarından da edindiğim bir bilgiye rastladım. Dedesine benzeyişi; belki de dedesinin dünyadaki emelini torunu yerine getirdi, ahlat taşını bularak. Ve ilk denizi gördüğümde taş sektirip 
Taş Sektirme Ustası’nı yad edeceğim.
“İnsan bir iş yapınca hakkını vermeli.” demişti yazarımız kendisi de öyle yapmış hakkını vermişti. Hayatında başarılar diliyorum kendisine ve siz okurlara da tavsiye ediyorum. Kısa ama keyifli bir yolculuğa ne dersiniz?
Suçu kabul etmek mi cezasına katlanmak mı?
Suç ve Ceza, hayatımdan ikinci geçişi. Bekletişimin, haftalardır erteleyişimin sebebi Raskolnikov’la yeniden ve hayata en güzel günlerimden baktığım yere “babaevime”gitmekmiş.
Fyodor Dostoyevski’nin kalemine yine hayran oldum. Karakterlerin yaşadıklarını yüreğimden hissettim; Katerina İvanovna ile kızgın ve hasta , Sonya ile günahkâr ve çaresiz,
Ahh çektim son sayfada… Hiç kapatmak istemedim o son sayfayı. Hiç bilmediğim İstanbul’un semtlerinden, sokaklarından, evlerinden hatta fotoğraflarından geçtik 
Mario Levi ile. Sanki kolkola gezdik İstanbul’u.
Her semtin kendine özgü kokusunu anlattı o kokuyu duymaya çabaladım. Hikayelerini anlattı denk geldiğimiz fotoğrafların. Her fotoğraf
