"Her zaman acılarla dolu olan hayat zamanımızdan bundan iki yüzyıl öncekine oranla çok daha büyük acılarla doludur. Acıdan kaçmak için atılan adımlar insanları yuzeysellige,kendi kendini aldatışa, sınırsız kolektif efsaneler icat etmeye sürüklüyor. Ne var ki, bu bir anlık gelip geçici hafiflemeler son duruşmada ıstırap kaynaklarını arttırmaktan başka bir işe yaramıyor. Gerek bireysel talihsizliğin, gerek kamunun uğradığı talihsizliğin üstesinden ancak,irade ve zekanın karşılıklı olarak birbirini etkilediği bir süreçte gelinebilir: İradenin rolü kötülükten ya da doğru olmayan bir çözümü kabul etmekten sakınmak,zekanın rolü ise kötülüğü anlamak,eğer tedavi varsa tedavi yolunu bulmak,eğer yoksa, kötülüğü ilişkileri içinde görerek, kaçınılmaz kabul ederek ve başka diyarlarda, başka çağlarda ve yıldızlararası uzayın dipsiz ucurumunda, kötülüğün ötesinde ne bulunduğunu hatırlayarak kötülüğü katlanır hale getirmektir."
Sayfa 37
