Doğu Avrupalıların, Veda Öpücüğü...
Helen gözyaşlarına engel olamadı. Herr Direktor Schindler onu, Polonyalıların tren istasyonlarında birbirlerine veda ederken yaptıkları gibi, Doğu Avrupa öpücüğüyle alnından sertçe öptü. Adam da ağlamaya başlamıştı. "Bu öpücüğü onlardan sana getirdim..."
Sayfa 30 - Ephesus Yayınları, Basım: 2016Kitabı okudu
07.09 09.03
Geldi, yanıma oturdu ve anlatmaya başladı kadın.
"Ben dedi… çok aşık oldum, ilk aşktı. İlk gençlik, çocukluk aşkımdı. Çok sevdik birbirimizi, sevmeyi beraber öğrendik.
Beraber birbirimizi severek büyüdük. Çok küçüktük, beraber öğrendik büyümeyi. Kocaman hayaller kurduk, kendimizden büyüktü hayallerimiz. 16 yaşımın en güzel baharıydı diyorum.
Hayat bizim hepimizi aynı teknede yoğurmuş, aynı yumağa sarmıştır. Ama yine de bu olayları anlamak için bu olayların içinde yaşamış olmak ve onları ruhunda duymak gerek.
Düşünmeden edebilir miydim? Gözlerimi kapayabilir, kulaklarımı tıkayabilir, ama düşünmeden edemezdim.
Halk bir denizdir, derin yeri de vardır, sığ yeri de...
Aramıza yerleșen dev bir sessizlik konuşmamıza engel oluyordu sanki. Oysa birbirimize söyleyeceğimiz şeyler öyle çoktu ki... Ağzımızı açamıyorduk, bir tek kelime söylemek için sonsuz bir çaba göstermemiz gerekiyordu.
Ağla Tolgonay, ağla, dedi. Dök içini. Burada kimsecikler yok. Ama bundan sonra başkalarının önünde gözyaşlarını gösterme.
İnsanların i̇nsan olarak kalmalarıydı senin en büyük dileğin. ... Bu dünyadan insanlar göçüp gider ama yaptıkları iyi şeyler kalır.
Iyilik, yola düşen yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen ele geçen bir şey değildir. İnsan iyiligi ancak başka bir insandan öğrenir.
Herkesin başı dertte, herkes can derdinde iken bir insan kendi canını nasıl kurtarabilirdi? Birileri savaşta çarpışıp canlarını feda ederken başka birilerinin de yan gelip yatmaları mı gerekirdi? Bir insanın bu kadar alçalabileceğini aklım almıyordu.
Iki insan birbirleriyle bir uyum içinde yaşarsa, konuşmadan ya da yarım sözcüklerle bile anlarlar birbirlerini.
İnsanın kendine gelmesi işe sarılması için çok az şeye ihtiyaç duyması şaşırtıcı değil mi? Bazen iyi bir söz işitmesi yetiyor.
ÖtükenKitabı okudu
