Birinci kitapta Anne'nin küçüklüğünü, nasıl evlat edinildiğini, gittiği yerlere nasıl güzellikler getirdiğini ve büyürken nasıl gelişim gösterdiğini okumuştuk. İkinci kitapta Anne artık ayakları üstünde duran, kendi parasını kazanan genç bir kız. İdealist bir öğretmen. Hayalperestliğinden ve pozitif bakış açısından hiç bişey kaybetmeyen ve gittiği her yere, dokunduğu her insana güzellikler getirmeye devam eden şahane bir insan..
Benim yorumuma gelirsek Anne'yi okumak eğlenceli olmasına eğlenceli ama çoğu zaman olaylar o kadar durağan ilerliyor ki insan bir aksiyon bir kıpırtı istiyor. Birinci kitapta da öyleydi ama birinci kitap için normal diye düşünüp ikinci kitapta olayların hız kazanabileceğini düşünmüştüm. Yanılmışım. Eğer kalan 6 kitap da böyleyse pek zevk alarak okuyabileceğimi düşünmüyorum.
Yeşilin Kızı Anne 2 
L. M. Montgomery
Ahh Anne.. Masal kahramanı gibisin. O sınırları olmayan hayal gücün, seni örseleyen hayata inatla tutunuşun, Kırılgan ama bir o kadarda hakkını yedirmeyecek kadar sert oluşun, Kalbinin sesine daima kulak veren halinle beni resmen büyüledin. Kalpleri sevgiyi tatmayan onca insana nasıl da iyi geldin. Ben seni çok sevdim.
Matthew ve Marilla orta yaşta iki kardeş. Artık çiftlikteki işler onları yormaya başladığında yetimhaneden kendilerine yardımcı olabilecek küçük bir erkek çocuk evlat edinmeye karar verirler. Fakat yanlışlık bu ya yetimhaneden kendilerine gönderilen evlatlık çocuk erkek değil kızdır. Hem de kızıl saçları, çilli yüzü ve uyumsuz elbisesiyle hayli garip bir kızdır. Matthew de Marilla da ilk etapta kızı geri gönderip yerine istedikleri gibi bir erkek çocuk almayı düşünürler. Ama bu kızda kızıl saçları, çilleri ve uyumsuz elbisesi dışında daha da tuhaf şeyler vardır. Mathew ve Marilla kızı tanıdıkça onu geri göndermekten vazgeçerler ve Anneyle yaşamaya başlarlar. Anne'nin kendisi büyür ve değişirken bu iki kardeşi de geldiği kasabayı da bu kasabadaki herkesi de değiştirip dönüştürerek herkesin sevgilisi olur..
Ben çok beğendim umarım serinin geri kalanında sıkılmam ve böyle devam eder..
Yeşilin Kızı Anne L. M. Montgomery
Şuan 28 yaşındayım ilk okuduğumda 12 yaşındaydım ve hüngür hüngür ağlayarak okuduğumu günlerce etkisinden çıkamadığımı çok net hatırlıyorum. Yıllar sonra tekrar okuduğumda tabii ki yine çok etkilendim çünkü etkilenilmemesi imkansız bir hikaye. Ama ağlamadım. Hatta sonu aşırı sinirimi bozdu çok yüzeysel kaldı olaylar. Kavuşma anının ve bütün kardeşlerin , köy halkının ne durumda olduklarına dair ayrıntı isterdim. Korkmaz'ı bile merak ettim hatta. Aynı konu üzerinden mükemmel bir yetişkin romanı çıkabilirdi diye düşündüm hep okurken.
Konusuna gelirsek Feten, Habibe ve Döndü üç kız kardeşler. Feten'in annesi ile babası birbirini çok severler çok mutludurlar tek yakındıkları şey bir tanecik erkek evlatlarının olmamasıdır. Kızlarını da çok severler sevmesine ama yine de hep bir erkek evlat ister dururlar. Sonunda bir erkek evlat nasip etmiştir Allah onlara etmiştir ama ne var ki anne Yaşar'ı doğurduktan bir hafta sonra hastalanıp vefat eder. Baba köyün koruculuğunu yaptığı için çocukların başında yaşlı dedeleri durur. Küçüklerin bakımı ise tamamen Feten'e kalmıştır. Yine de hayatlarından memnundurlar fakat daha başlarına gelecek onca acı şeyden habersizdir hepsi de. Feten'in, kardeşlerinin, baba ve dedesinin başına neler geldiğini merak ediyorsanız kitabı okumalısınız. Çünkü spoiler vermeden anlatmaya çalışmak çok zor. Hikaye o kadar güzeldi ki çok daha etkili yazılabilirdi ama yinede tavsiye ederim.
Dört Kardeştiler 
Gülten Dayıoğlu
Reader Follow Recommendations
Halil Cibran ile Ermiş kitabı sayesinde tanıştım ve Ermiş kitabını çok sevmiştim. Başucu kitabı niteliğindeydi benim için. Devam kitabı olan Ermiş'in Bahçesi'ne de aynı beklentiyle başladım fakat aynı keyfi alamadım okurken. Çok fazla zorlama geldi. Sadeleştirilmiş olmasına rağmen gereksiz dolandırılan cümleler vurgulanmak istenen şeylerin önünü kapatmış ve ortaya hiç güzel bir eser çıkmamış bence. Hayal kırıklığına uğradım..
Konusuna gelirsek Ermiş kitabında 12 yıl boyunca kaldığı yerden gemisinin gelmesiyle birlikte ayrılan El Mustafa annesinin babasının mezarının da olduğu doğup büyüdüğü kasabaya geri döner. Oradaki eşi dostu da El Mustafa'ya tıpki ayrıldığı yerdeki eşinin dostunun yaptıği gibi bazı konularda kendilerine nasihat vermesini ister. El Mustafa da onlara nasihatler verir. Ancak burdaki eşinin dostunun hevesi çabuk söner zira El Mustafa'nın söylediklerini anlamak isterler fakat anlayamazlar. En sonunda herkes kendi yoluna bakar. El Mustafa yabancılaşıp yalnızlaştığı bu kentten de duman olarak ayrılır.
Ermişin Bahçesi 
Halil Cibran
Halil Cibran'ı tanıdığım ilk kitap Ermiş. El Mustafa adındaki bir erenin 12 yıl Orphalese adlı bir şehirde kalmasının ardından nihayet gemisi onu almaya gelmiştir. Orphalese halkı da El Mustafa da birbirlerine o kadar alışmıştır ki bu gidiş biraz da hüzünlü olacaktır. Orphalese halkı El Mustafa'dan son bir şey ister. Kendilerine belli başlı temel konular hakkında öğütler vermesini ve öyle gitmesini ister. Sorun öyleyse der El Mustafa ve Orphalese halkının soruları üzerine aşk, evlilik, ölüm, mutluluk, aile olmak vb. Birçok temel konuda öğütlerde bulunur ve tekrar buluşacaklarını söyleyerek şehirden ayrılır.
O kadar değerli cümleler vardı ki kitabın içinde dura dura, düşüne düşüne, altını çize çize okudum. Tam bir başucu kitabı. Bir kere değil yaşamın çeşitli evrelerinde bir çok kere okunması gereken bir kitap. Her kitaplıkta bulunmalı diye düşünüyorum. Çok ince olmasına rağmen çok dolu dolu bir kitap.
Ermiş Halil Cibran
