Saf ve temiz duygulara sahip olmak güzel,çocuklar gibi.Ama çocuk kalmak,büyüyememek o kadar da güzel değil.Bu büyüyememek hali,içindeki çocuğu yaşatmak değil çünkü, bu kadar romantik değil yani bu mesele.Koca koca bedenlere sıkışmış,yaşamdan alması gerektiğini alamayan,zaman geçtikçe yükü artan ama ruhu bunu taşıyacak hale evrilemeyen insandan bahsediyorum.Sürekli hayat karşısında aciz kalan,kendisini ayakta tutacak iradede davranışlarda bulunamayan
Korkarım birçoğumuz böyle.Hala o çocukken verdiği tepki neyse onu veren insanlarız,nerede duyduysak eksiklik hissini şekil değiştirerek onu tekrarlatıp duruyor her şey.
Koca bir adamın küsüşüne şahit olunca bi anda fark ettim ki yaş alıyormuş insan, büyümek o kadar kolay değil.