Bana anlatılanlar şunlar:
"Zaman alıyor. İyileşmek, unutmak zaman alıyor."
Bense şöyle diyorum onlara:
Bu iyileşme kayıtsızlık ve unutkanlıkta yatmaz. Onun yattığı yer senin hatıralarındır. Denizin tenindeki kokusudur; kumda bıraktığın küçük, kusursuz ayak izlerindir. Sona eriş diye bir şeyin olmadığının anımsanmasındadır.
Ve sen burada, şimdi ve her zaman, denizin yanı başında yatarsın. Aç gözlerini. Dokun bana. Güneş parmaklarının ucunda. İşte iyileştim. İyileştim.