Ayağa kalk,yaklaş,dilini döndür ağzında,
de ki:
Ben onunla denizin dövdüğü dilsizzz
taşlar üstünde sustuydum.
Sayfa 46 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Kolaydır inanmak kadar inanmamak da.
İster sal kendini dünyaya, ister kal yanımda.
Her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni
Yoluna baş koymak diyoruz
Biz barbarlar buna.
Sayfa 19Kitabı okuyor
"Ağlama balım, değmez hiçbir şey senin gözünden akan yaşa."
Sayfa 9 - She Left HomeKitabı okuyor
hem unutma herkes birilerinin yarasını taşır uzaklara.
Sayfa 171Kitabı okuyor
İnsan olan yerlerim çok ağrıyor
Sayfa 44Kitabı okudu
Aşk bir gün seni de alır bir yerden bir yere koyar
Sayfa 37Kitabı okudu
Hâlâ soruyor musun bana, aşk ne demek:
O en "bir" ve "tam" olana yürümek.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bütün suyunu dışarı terleyen,
Kuru ota döndürdün beni.
Kırkına ermeden, neden?
Kış odasında camda buğu şimdi nefesim. Bozkırda erguvan rüzgârdı eskiden.
Birhan Keskin
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık,
içimdeki serseri buzullar.
Dürtme içimdeki nârı
Üstümde beyaz gömlek var.
Ağaç duruyor.
Yol da, ot da.
Duran bir şey var bende,
ağaç gibi.
Onu ayaklandırıp, oradan oraya
gitmem zor.
Bende bir ağaç duruyor, bir ot
Eserse arada rüzgâr
Ağacın saçlarını o tarıyor.
Aşk ayaklandırmıştı bir kere
hatırlıyorum, ama...
Şimdi rüzgâr şimdi güz
Ağacın dallarını zorluyor.
Kaç gecenin çölüdür bu ayrılık
kaç şiirin dölüdür üstüme
örttüğün bu ince sessizlik,
kalbim alış artık, kır
kendini kendi duvarında,
sesini kendi duvarına haykır.
Tesadüfen birbirine rastlamış
başka başka aşklarsızın siz artık,
geceyle gündüz gibi birbirine
ayrılmış. o ki rüzgâr, bir zaman
senin çölünde kumlar uçurmuş,
o ki gece ve esmer, görmüyor
sahrayı, sesi içinde karışmış.
Her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer
kendi sabrını deneyen taş,
kendi uykusuzluğunda yatak oldun.
Kül koy şimdi yanına korunun
seni kavuran onu da yakmasın.
Aşkla besle kendini, gül yetiştir,
sardunya çoğalt.
Ki, sen aşktan ve ayrılıktan
başka ne anlıyorsun.
Birhan Keskin