Şeyda Öztürk
@birhissikablelvuku
“Ma solitude, mon hermitage, mon repos”
Tarih Öğretmeni
Marmara Üniversitesi-Kocaeli Üniversitesi YL
İstanbul
789 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sızıyı gideren su.
Suyun sızladığını kimseler bilmez.
Şeyda Öztürk tekrar paylaştı.
En zeki insanlar, her zaman deliliğin kıyısında gezerler.
Sayfa 92 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
467 syf.
·
Puan vermedi
·
6 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Şeyda Öztürk tekrar paylaştı.
"Seni seviyorum ama isterdim ki bu senin karnını doyursun, yaranı onarsın, üstünü örtsün, hiç olmadı bir cam pencere açsın, içine su serpsin, sırtın okşansın ve sen uyurken etrafa göz kulak olsun. Oysa hiçbir şey yapmıyor. Yani seviyorum ama bunun bu kadar oluşu beni kırıyor."
Sayfa 32 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
İçinde sadece bu karmaşık ve denetimden çıkmış, alabildiğine yuvarlanıp giden olaylardan kurtulmak, huzurlu bir yaşama, kitaplarına kavuşmak özlemini duyuyordu. Ruhu sanki içinde gün yüzüne çıkmaya ça- balayan tohumları barındıran kara toprak gibiydi.
Bütün bu olanlar bir yanılgıdan ibaret olmalıydı.
Can taşıdığımız sürece tasaya ve sevince muhatap olacağız. Hakikat bizim işimize bu ikisinden birini yok etmemiz için yarıyor değildir. Yaşadığımız sürece sevinç de tasa da olacak hayatımızda. Bu oluşlar içinde hakikatin işimize yaradığı yer tasamızın ve sevincimizin ne için olduğunun bize açıklandığı yerdir. Ne zaman ki, bu açıklamadan mahrum kalıp da kullanım değeri olan nesne ve fikirlere hakikat izafe ederiz, işte o zaman ya kendimiz ya da bir başkası için ıstırap üreten bir makinayı harekete geçirmiş oluruz. Hakikat bize saadet üreten bir makina temin etmez, ama ıstırap üreten makinayı işlemez hale getirir, bozar.
Kısacası gerçeklik her şeyin tadını biraz kaçırır.
Esasen dünyada düşünme tarzıyla olduğu kadar kaba kuvvetiyle (piyasa dolayısıyla elde ettiği üstünlükle) de hakimiyet kuran "sistem" kendinin içinde kısılı kaldığı hapishaneyi boyunduruk altında tuttuğu toplumlara model olarak sunmaktadır.
Yaşanan hayat ile hissedilen, sezinlenen, uzaktan görülen hayat arasında dar bir kapı gibi dikilmiş olan görünmez bir sınır vardır. Buradan geçebilmek için, yaşanmış olan olayların imgeleri büzülüp ufalır, insanın içine sığacak boyutlara gelirler.