Düştüğüm zaman yalnızca dizlerim kanamıyor, yüreğim de kanıyordu. Ayağa kalkacak gücü kendimde bulamıyordum. Birileri gelsin ve kollarımdan tutup beni kaldırsın istiyordum. Tıpkı kangren olmuş bir parmak gibiydim. Ya kesilecek ve imha edilecektim, ya da bir an önce iyileşecektim.