Düştüğüm zaman yalnızca dizlerim kanamıyor, yüreğim de
kanıyordu. Ayağa kalkacak gücü kendimde bulamıyordum.
Birileri gelsin ve kollarımdan tutup beni kaldırsın istiyordum.Tıpkı kangren olmuş bir parmak gibiydim. Ya kesilecek ve
imha edilecektim, ya da bir an önce iyileşecektim.