Aşk eski bir yalan, Adem'le Havva'dan kalan
Paylaşımlara bakılırsa, bu uygulamada birkaç kişi hariç, herkes aşk acısı çekiyor galiba.
19. yüzyılda Osmanlı'nin içine düştüğü durumu bir ingiliz tüccar söyle ifade ediyordu:
"Osman Devleti, adeta memleketin zararı
Pahasına üç beş tefeci ve zenginleşen birkaç Paşanın çıkarlarını korumak için varlığını sürdüren bir devlet konumuna gelmiştir."
Sayfa 13Kitabı okuyor
Ego Analitik Psikoloji Kuramı
Anna Freud, Sigmund ve Martha Freud'un 6 çocuğunun en küçüğü olarak Viyana'da 1805 yılında dünyaya geldi. Belirsiz bir sebeple Martha, diğer çocuklarında yaptığı gibi Anna'yı emzirmemeye karar verdi ve Anna'nın doğumundan kısa süre sonra birkaç ay süren tatile çıktı. Annesinin bu davranışlarının ardındaki sebulunabilse de, Anna ile annesinin asla yakın bir ilişkiye girmediği açıktır.
Sayfa 234 - Nobel YayınlarıKitabı okuyor
Ne Olur Dur
Ben ki; zihninde birbirine bağlı olmayan sinir uçlarını birleştiren düşüncelere, iç dünyamı aydınlatanlara ram olanım. Bu haslet insanın özünü ihtiva eden nefes gibi defaten gerçekleşen bir hakikatin naçizane kelimelerle dışa vurumu! Beni yazmaya sevk eden şey artık en büyük korkum. Kendini cüretkar addeden birinin iddia ettiği şey ile sınanmadığı görülmüş mü? Sınanır mı cüretkar olan biteviye! Üzerine gitmem gereken korkunun içinde artık katiyen bir felah mümkün! Yüreğime kulak verebilmek cesareti onca cendereden sonra nasıl mümkün? Bir pişmanlık mı? Bir aralık, birkaç saniye belki, geçip gitti itirafıysa ya ömür? Onca çer çöp, küfür, gürültü, yergi ve horluğun arasında bir ışık huzmesine benziyor inancın adı; umut! Ya onca sorgu? Anlaşılmaz bir yangındı yaşam! Ahire dair; azap, acı, ızdırap ve hikmetinden sual olunmaz ile bitiyor gün!
Net !
Yukarıya kadar tırmanıp cesurca son adımı atarken birdenbire yanlış yola girdiğini düşünüp korkuya kapılmak, ileriye doğru birkaç kolay adımı atacak gücü kaybetmek kadar korkunç bir şey yoktur hayatta.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Birkaç şar daha çalışacak ve sonra eve doğru yola
koyulacaksınız!
Tanrı, ebedi hayatlarından birkaç tanesini, aynı çabayla insanı mutlu kılabileceği yerde mutsuzluğa mahkûm bıraktığı için kendini affetmeye çalışmakla geçirirdi.
Martin Luther
Almanya’da endüljans satımı Mainz eyaletinin genç başpiskoposu Albrekt’e bırakıldı. Albrekt Papa’dan, denetimi altına üç piskoposluk almış ve bu yüzden yıllarca süren borçlara girmişti. Ama Papa’ya para gerekiyordu! Başpiskopos sattığı endüljanslardan gelen paranın yarısını kendine alabiliyor, böylece de borçlarını ödeyebiliyordu. Bu yüzden
Sayfa 54Kitabı okudu
Bu nedenle, genç gazetecinin sözlerine kanmış göründü. Onun, sevinçle, düşüncelerini kabul ettirmesine göz yumdu. Daha çok genç, Olric. Duygu ve düşüncelerinin etkisini görmeye ihtiyacı var. Ona yardım etmeliyiz. Onu kırmamalıyız. Birkaç saat içinde bir insanın düşüncelerini değiştirebildiğini görmek ona gurur verecektir: kendi düşüncelerini değerlendirmesini kolaylaştıracaktır. Bizi de daha çok sevecektir. Kendisini ispat etmesine fırsat verelim. Ya büyüyünce uslanmaz bir eleştirmeci olursa, efendimiz? Buna engel olmaya zaten gücümüz yetmez, Olric. Onu biz bozmayalım. Bırakalım anlatsın, döksün içindekileri. Ona, ayıklama imkânı verelim. Birçok gerçeği kabul ettiğimiz gibi, onun gerçeğini de kabul edelim. Heyecanlarının körleşmesine yol açmayalım. Bizim gibi sabaha kadar düşünecek değil ya; birazdan uykuya dalar.
Sayfa 271 - İletişim Sinan Yayınları Dördüncü Bölüm
An - Zaman
Kahvenin kokusu kadar kısa mı hayat. Ya hatrı sayılır ömür biçtikleri kırk yıl. Sahi kırk yıl geçti mi ömrümüzden. Bazen öyle anlar olur ki nice kırk yıl geçer birkaç saatte. Yine de zaman uzun ve soluksuz akıyor. En güzel anlat anı yaşarken çıkıyor tadı. Bir kitabın akışıyla sürerken zaman, kahvenin enfes kokusu durduruyor zamanı: tam da bu anda ve süzülen hoş akışla.
Bir daha gelmeyecek bu an. Kapa gözlerini ve zamanın senin içinden akıp gectiği an`ı yakala.
Akasya Kokusu
Yolda adımlarımı dikkatlice atarken, hafif rüzgarla taşınan akasya ağaçlarının beni karşılayan huzur verici kokusunu derin bir nefesle içime çektim. Ağaçların altında kendime bir mola verip sigaramı yaktım. İçimde biriken duyguları dumanla birlikte gökyüzüne bırakırken, gözlerim ağacın dallarında dans eden yapraklara takıldı.
İstemsizce uzandığım yerden birkaç çiçeği koparıp avucumun içine aldım. Parmaklarımın arasında hissettiğim o yumuşak dokunuş, içimi derinden titreten bir duyguyu uyandırdı. Bir çiçeğin kokusu, sigaranın dumanıyla karışarak ciğerlerimi doldurduğunda, kalbimin derinliklerinde bir sancıyla karşılaştım. Acaba bu sancı, bu kadar basit bir çiçeğin kokusundan mı kaynaklanıyordu?
Dudaklarımdan dökülen dumanın ardında yatan düşünceler, beni geçmişe sürükleyip kırık kalbimin derinliklerine doğru yolculuğa çıkardı. Belki de bu çiçekler, bir zamanlar açtıkları yerdeki yarayı hatırlatıyordu bana. Ve belki de bu sancılar, geçmişin izlerini hala taşıyan bir kalbin sessiz çığlıklarıydı.
O an aldığım karar netti: Bu çiçekleri kırık kalpler müzesine bağışlamalıydım. Fakat basit akasya çiceği görene bu sızıyı nasıl anlatacaktı?