su pervasız akarken ruhumun pınarından
toprak anlamayınca kalbimden geçenleri
ney susar,rüzgâr dinler,bulur gider,kuş ölür
ben artık sokaklarda yaralı bir serseri
cam kırığı gözlerim zindanlarda çâresiz
hafakan yine cellat oluyor ömrümüze
esiyor, haykırıyor doruklarda firûze
Sayfa 58 - TİMAŞKitabı okudu
korkusuyla yüzleşen kahramandı yüreğim
bir umut türküsüdür, biter sandı yüreğim
Sayfa 50 - TİMAŞKitabı okudu
bir ok gelip geçse de yüreğimi bin defa
sağanak sağanak yağsa da göğsümden bin bir cefa
içimi sûretinle doldurup esti rüzgar
Ihlamur kokusundan, çeşmelerden yâdigâr
Sayfa 49 - TİMAŞKitabı okudu
hâlâ bir ürkütülmüş küheylan var sesinde
sen hep papatyaları aradın bir hayalin
her sabah gün doğarken çiğnenen bahçesinde
Sayfa 48 - TİMAŞKitabı okudu
sen ki bazen gözümün gördüğü son noktasın
ardımdan geliyorsun bazen bir gölge gibi
bembeyaz ellerine bakıyorum,nâfile
yine sensizliğimi buluyorum güllerde
o nârin yapraklardan bana ateş kalıyor
avuçlarımda hüzün, gözümde yaş kalıyor
Sayfa 37 - TİMAŞKitabı okudu
umuduma örttüğün şu masmavi kefenden
süzüyorsun içime sahillerin yasını
neden sırlı her damla ciğerimi dağlıyor
Sayfa 21 - TİMAŞKitabı okudu