Ey, benim iyimser hallerim!
Çabuk aldanışlarım..
Hep inanışlarım…
Alttan alışlarım
Hatayı hep kendimde buluşlarım…
Değmeyecekleri kafaya takışlarım…
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım…
Herkesi, insan yerine koyuşlarım…
Hepinize elveda!
Artık ben hiç kimsenin, hiç kimsesi olmayacağım!…
Abartılı şekilde iyi olduğumu ve bana ne kadar iyi davranıldığını zikreder durudun. Bu doğru , ama bunun mevcut koşullar altında çok da yardım ettiğine inanmıyorum.