Duygularımızı alıp bir karanlık dehlize
Götürdüler hiç ses çıkarmadan
Biz de bunun farkında olmadık
Ya da kabullenmek istemedik gerçeği
Şimdi de karanlığın içinde ışık arar gibi
Bu dünyada huzuru arıyoruz
Hâlâ bir umut var gibi bakıyoruz karanlığa
Fakat ışık hiç parlamayacak gibi görünüyor
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd’i...
Bedr’in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi...
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
“Gömelim gel seni târîhe” desem, sığmazsın.
Mehmet Akif Ersoy