İçeri gir.
Kapıyı ört.
Işıkları yak.
Bana sarıl.
Dışarı çıkalım.
Sinemaya gideriz.
Filmi terk ederiz.
Ve insan, karşısına çıkan her engeli aşmış, her düşmanı yenmiş. Yalnız bir tanesinin üstesinden gelememiş. Evet, yalnızca kendisini yenememiş. İnsanlık nasıl da nefret ediyor kendi kendisinden.
Bitmeyen Kavga, John Steinbeck
İçeri gir,
Kapıyı ört,
Işıkları yak,
Bana sarıl...
Dışarı çıkalım,
Sinemaya gideriz.
Filmi terkederiz.
Yani illa terkedilecekse bir şey... Sarhoş olurum.
Bir Yudum Kitap
Böyle giderse, şu hastalıklı asrın bitmeyen hengâmesi içinde yok oluruz. Neyin davası bu? Yaşamakla kavga etmek de neyi nesi, bilmiyoruz. Bruno Schulz, "Bütün telaşımız, heyecanımız gereksiz bir çabanın, yararsız bir kovalamanın içinde tükenip gidinceye kadar hep birtakım yanlış anlamaların ortasında bulacağız kendimizi." der. Evvela yok yere çabalamaktan, didişmekten, dövüşmekten, vesaireden kurtulup var olacağız sevgili okur. Sonrası yağmur gibi berrak. Sonrası rengârenk yaşamak. Tarçın Dükkanları