İnsan bekleyince bir şey olacak sanıyor. Beklemeyi bırakınca rahatladım, hafifledim.
Sayfa 116 - Ot KitapKitabı okudu
İnsanın en güzel yeri çocukları. İnsanın bir canavara dönüşmeden önceki son hali...
Sayfa 16 - Ot KitapKitabı okudu
Reklam
Gerçekten ölüyoruz. Her gün ölüyoruz. Az az, parça parça. Ama ölüyoruz. Bildiğin ölüyoruz ya. Değmez küs kalmaya.
Sayfa 45 - Ot KitapKitabı okudu
Annenin, babanın, varsa ağbinin, ablanın isteklerini kendi isteklerin sanıyorsun da çok sonraları haberin oluyor bundan. Ne zaman fark edersin bilmem... Ama insan, bir gün, kendini hiç tanımadığı bir hayatın içinde buluyor.
Sayfa 68 - Ot KitapKitabı okudu
Her çocuk kutsaldır.Herkesin yaşamaya hakkı vardır. En çok yaşamaya. Hele de çocukların.
Sayfa 16 - Ot KitapKitabı okudu
172 syf.
9/10 puan verdi
Birol Tezcan'ın acı gerçeklerle birlikte kırsal mizahı da sos olarak katıp kısa hikayeler biçiminde sunduğu kitap, hastanede yaşanan olaylara odaklanıyor. Çaresizlik, fakirlik ve bekleyiş gibi kavramların ete kemiğe bürünüp ben buradayım dediği hikayeler, kimi zaman vicdan sızlatırken, kimi zamansa bıyık altından güldürüyor. Kitaptaki en iyi hikaye Kahve Falı'ydı bana göre. Kitap tasarımından da kısaca söz etmek gerekli. Ot dergide yer alan bir hikayenin en vurucu kısımlarının belirtildiği sayfa tasarımı ile birlikte, yapılan ilustrasyonlar hikayelerin etkisini artırmaya yetiyor. Sadece yazıtipinden kaynaklı okuma zorlaşıyor. Bence bir yazıtipine ve koyuluk oranına göz atmalı tasarımcılar.
Biyopsinin Dondurma Üzerindeki Etkisi
Biyopsinin Dondurma Üzerindeki EtkisiBirol Tezcan · Ot Kitap · 201553 okunma
Reklam
Dert bir değil, bindir... Öyledir hastane bahçelerinde. Çünkü mesele hasta olmak değil, hastaneye düşmektir.
Hayat paradan ibaret değil. Bazen bir gülümseme dünyanın en değerli hazinesinidir... İnanın öyledir.
İnsan insana güvendi mi daha kolay oluyor her şey. Bizim en büyük sorunumuz birbirimize güvenmememiz galiba. Kimseye güvenmediğimiz için diken üstündeyiz sürekli. Hep kötü bir şeyler olacakmış gibi tetikteyiz. Oysa güvensek birbirimize, her şey daha kolay olacak.
Bir gün ölüp gideceğiz ama hiçbirimiz ölümlüymüşüz gibi davranmıyoruz. Sonsuza kadar buradayız sanıyoruz. Unutmasak, ölümlü olduğumuzu yani, dünya gülistan olur. Gerçekten ölüyoruz. Her gün ölüyoruz. Az az, parça parça. Ama ölüyoruz. Bildiğin ölüyoruz ya. Değmez küs kalmaya.
Reklam
İnsan zulme nasıl alışır bilemiyorum. Aklım havsalam almıyor.
Sayfa 147Kitabı okudu
İnsan bazen bazı şeyleri gözünde çok büyütüyor. Hastane, doktor... Hepsi bir yere kadar işte. Öyle gözünüzde fazla büyütmeyin. Kimsenin elinde sihirli değnek yok. Doktorların da yok. Biz öyle sanıyoruz. O acil denilen yere girdik mi, diğer kapıdan sapasağlam çıkalım istiyoruz ama insanın her istediği olmuyor işte.
Kazım Koyuncu
Hayatı politikacılar yönlendirmiyor. Doktorlar, sanatçılar, mühendisler... Bunlar yönlendiriyor hayatı. Aptallar sadece yönetiyor.
"Bizim en büyük sorunumuz birbirimize güvenmememiz galiba. Kimseye güvenmediğimiz için diken üstündeyiz sürekli. Hep kötü bir şeyler olacakmış gibi tetikteyiz. Oysa güvensek birbirimize, her şey daha kolay olacak."
"Doktorlar, sanatçılar, mühendisler... Bunlar yönlendiriyor hayatı, aptallar sadece yönetiyor."
Resim