"Biz hep bir şeylerin eşiğine gelirdik de ,hiç mi bir eşik bize beşik getirmezdi?
İllaki ölmek mi gerekiyordu? Bir kez de doğsan olmaz mıydı yani?"
Biz, hiçbir bedduaya amin demedik.
Beddua edene de güllerle karşılık verdik.
Bizim yüreğimizde bedduaya yer yoktur.
Biz gönlümüze gülü ve gülebileni koyduk.
Ne dikeni ne de küfredeni gönlümüzde bir yere koyduk.
Biz, bulgur yersek köylü; pirinç yersek şehirli olacağımızı zannederdik
Oysa; Şehir, medeniyeti temsil etmeliydi. Medeniyete de şekil ve madde ile değil ancak; akıl, kalp ve ruh olgunluğu ile ulaşabilirdik.
Medeniyeti ve şehirliliği bize hep hazırc
Biz dünyada kimsenin bulamadığı huzuru arayacak değiliz...
Kalkar abdest, alır huzurda eğiliriz...