Biz o çocukları tanımadık hiç…
Garip bir merakla bakıp
Saygılı, şaşkın, küçümser
Karmakarışık duygular içinde bocalayıp kaldık.
Ama elleri, yürekleri, yüzleri
Sert miydi, sıcak mı, dost mu,düşman mı?
Ellerimizle aklımızla yüreğimizle duygularımızla
Anlamadık…
Şimdi düşünüyorum da
Korkmayan yanımız çocuklarmış.
Bedr savaşındaki müşriklerin ifadeleri:
“Bir anda ortaya çıktılar. Nereden geldiklerini anlamadık. Beyaz atların üzerinde, beyaz kıyafetleri vardı. Biz daha hamle yapamadan, ardaşlarımızın kafalarını havada gördük.”
Onlar, Allah’ın Hz.Muhammed’in ordusuna gönderdiği meleklerden başkası değildi.
Bu pazar sabahımı 
Esra Yalciner ve 
Hatice ablalarım ile şenlendirdim. Zarif ve düzgün insanlar. Biz Hesna Abla ile 5 dk önceden buluşup, Şimal Ablayı metro önünde beklerken o bize biz ona ''O sensin'' bakışları ile bakıp ilk saniyeden keyifli sohbetin sinyalini almış olduk. Vakit nasıl aktı geçti, konu konuyu nasıl açtı hiç anlamadık. Bir araya gelmek, profillerimizle sesimizi, sözümüzü bütünleştirmek, ilk defa göz göze gelsek de güven verici bir ortamda sohbet etmek, oturduğumuz mekanın müziği kulağımızı delse de oldukça güzeldi :) Bir ara artık sohbeti bırakıp Edith Piaf'ın 4. kişi gibi konuşmasına müsaade edecek noktaya geldik. :) Bu güzel sohbetlerin herkesin arzuladığı kalitede artmasını, bu tür iletileri daha çok görmeyi dilerim. Kitap okumak ve okuduğunu sözüne, gönlüne yediren insanlarla tanışmak büyük şans. Bir kez daha iyi ki varsın 1000k.
Otostop
Yıl 2000, Aksaray Fen Lisesi'nde öğrenciyim, Haftasonu Memleketim Kayseri'ye gitmek için Cumartesi sabah erkenden yola çıktım, otobüs ile Kayseri'ye geldim. Amcaoğlum ile buluştum, sabah saat çok erken olduğu için bizim kasabaya otobüs yok. Amcaoğlum otostop çekelim dedi. Bizde Kasaba yoluna çıkıp bir müsaitlikte otostop çekmeye