Biliyor musun, bitti her şey. Söndü tüm duygular.
Hayat biz giderken yeni başlangıçlara, hep savurdu bir yerden bilinmeyenleri.
Bugün milat dediğim her gün, yeni bir milatla son buldu kara yazgımda.
İçimdeki çocuk ruhlar aleminde zavallı bir çare belki. Belki de zaman, çoktan aldı beni ondan.
Tek bir şey kaldı alınmayan ölümlerin şerefine, sözlerim şimdi içimde ağır bir valsle haykırıyor dizelerimi.
Kime ne anlatmışım ki sahi, ben değil miydim oysa kaybolmak isteyen. Şimdi sonsuz bir karanlık içinde, kalbimle aydınlatacağım tüm yarınları. Varsın koca bir geçmiş samanyolunda saklansın sönmüş yıldızlarımla beraber.
Gitmeden daha yapacak işlerimiz var eyy ruh, daha kocaman düşlerimiz var. Son mektup henüz yazılmadı. Tek bir şey kaldı...
Belki de zaman onu da aldı içimden, al sana koca bir bilinmez daha...