Mutsuz musun? Sonuna kadar oku o hâlde ve Allah'a isyan etmek yerine şükret..
(biliyorum üşenirsin ama ricamdır okuman [özellikle gençlerin okuması])
Dün bir dostumla sohbet ederken “Sizce bizi en çok yaralayan ve toplumu mutsuzlaştıran sebepler nelerdir?” şeklinde bir soru sordu. Cevaben başlıkta zikrettiğim üç husus ilk planda aklıma geldi. Evet sevgili dostlar, problemlerimizin, yaşadığımız sıkıntıların,
Umutsuzlar Parkı
I
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Biz demişiz ki: Bu memleketin istiklali her şeyden üstündür. Milletin oluk gibi kan akıtarak kazandığı bu istiklali, siyasi oyunlara alet edip, elden kaçırmayalım. Sömürücü devletlerinelinde oyuncak olmayalım! ..
Cevap vermişler: Hain, satılmış, bolşevik ajanı! ..
Biz demişiz ki: Yabancı sermayeye imtiyazlar vermeyelim, memleketin mali ve askeri işlerine yabancılar burunlarını sokmasınlar. Hem soyuluruz, hem de bir dünya patırtısı çıkarsa, arada biz eziliriz.
Cevap vermişler: Demokrasi düşmanı, Moskova ağzı konuşan, kızıl!..
Biz demişiz ki: Halkın selametini temin ile vazifelendirilmiş olanların siyaset oyunlarına katılmaya, halka zulmetmeye, onu dövmeye ve halkın sırtına binmeye, onu tabutluklara kapamaya hakları yoktur. Bunun önüne geçilsin.
Cevap vermişler: Bozguncu, devlet düşmanı, anarşist.
Biz demişiz ki: Yıllardan beri arkası gelmeyen dalavereler, arsa oyunları, memleket dışına para kaçırma rezaletleri, esrarı çözülmeyen cinayetler, millet malı soygunculukları alıp yürümüştür. Öte yanda, millet kara sapanın arkasında donsuz didiniyor. Bu gidişatın sonu hayra çıkmaz.
Cevap vermişler: Müfsit, tezvirci, komünist!
... Biz bir fikir ortaya atmışız, onlar bize cevap yerine, küfür savurmuşlar...
Sayfa 179Kitabı okudu
En sevdiğim şiirdir kendisi..
Ağustos Şiiri
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
hep böylesi havalar besler fırtınaları
korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek
duymazdım durgun suların bezgin türkülerini
alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
bir rüzgar kulaklarımdan hiç