Çok manidar değil mi?
Dün gece Weedpadch'teki vaıza gitmiştim. Biliyor musunuz papaz ne dedi: "Bu kampta fenalık kol geziyor" dedi. "Fakirler, zengin olmaya çalışıyorlar" dedi. "Ve günahları için ağlayıp sızlayacakları yerde, birbirlerine sarılıp dans ediyorlar" dedi ve, "Burada vaıza gelmeyen herkes günahkardır, kafir oğlu kafirdir!" dedi. Papazı dinleyince, insan rahat ediyor. Neyse ki bizim günahımız yok. Biz dans etmedik.
Ve biz onlara diyeceğiz ki:
:Artık yeter! Bazen kazanıyorduk, bazen kaybediyorduk ve sonunda her zaman kaybediyorduk.
.....
Hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız.Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz. Ve çıkarınıza baktınız. Hatta gene sizlerden, sizin gibilerden, büyük
SelimKitabı okudu
Küçük Burjuvalar
Gorginin Moskova Sanat Tiyatrosu için kaleme aldığı bir eser..
Eser çok odası olan büyük bir evde geçiyor. Pansiyonerler ve bütün aile hepsi bir aradadır.
Yaşlı geleneklerine bağlı 58 yaşında bir baba.. Biz eskiden var ya..Böyle miydik? Şimdi ki gençlere akıl sır ermiyor, diye çocuklarına nutuk atar sürekli. Sizi okuttukta ne oldu? Yuva mı kurabildiniz? Evlendiniz mi? Haa ne oldu?
Çocuklar ise "Ama baba bize haksızlık ediyorsun. Biz de çalışıyoruz, para kazanıyoruz."
"Sizin kazandığınızdan da ne olacak? Evlenin ben size her ay sizin kazandığınızın iki katını vereyim."
Bu tartışmalar hep böyle devam ederken..
Karısı araya girer. Hem eşini hem çocuklarını yatıştırmaya çalışır.
Evde çocukları ile eşi arasında kalmış, uyum sağlamaya çalışan, bir köprü görevi görür aslında..
Bir de Nil karakterimiz var. Entelektüel kendini yetiştirmiş, düzene başkaldıran, sorumluluk sahibi biri..
Kitapki kurgu bu kuşaklar arasında ilerliyor.
Kitabın dili açık.. Orta sınıf aile yapısından bahsediliyor. Ne çok zengin ne çok fakirler.. İkisinin ortasında, geçim dünyasındalar..
๑ ◕‿◕ ๑ 
Gizemli okur
Ve biz onlara diyeceğiz ki:
Hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz. Ve çıkarınıza baktınız. Hatta gene sizlerden, sizin gibilerden, büyük düşünürler çıktı ve bu kitapların bizleri uyuşturmak için yazıldıklarını ileri sürdüler. Biz zavallılar, ya bu düşüncelerden habersiz kaldık, ya da bunları yazanları bizden sanarak alkışladık. Yani uyuttular alkışladık, uyandırıldık alkışladık. Her ne kadar bugün siz suçlu, biz yargıç sandalyesinde oturuyorsak da gene acınacak durumda olan bizleriz. Esasında, sizleri yargılamaya hiç niyetimiz yoktu; Sizin dünyanızda, o dünyayı bizlerin sanıp yaşarken, hepinize hayrandık. Sizler olmadan yaşayabileceğimizi bilmiyorduk. Ayrıca, dünyada gereğinden çok acıma olduğuna ve bizim gibilerin ortadan kaldırılmamasının sizlerin insancıl duygularına bağlandığına inanmıştık. Bu çok masraflı dünyada bir de bizlere bakmanız katlanılması zor bir fedakârlıktı. Arada bir bize benzeyen biri çıkıyor ve artık yeter diyordu. Onunla birlikte bağırıyorduk: artık yeter! Bizler kazanıyorduk, bazen kaybediyorduk ve sonunda her zaman kaybediyorduk.
