Türk Edebiyatının Gamlı, Lirik ve Nostaljik Prensesi: 
Tezer Özlü
(10 Eylül 1942 – 18 Şubat 1986, Yaş: 43)
Tezer Özlü’nün aile hayatını, çocukluğunu, yaptığı üç evliliği, intihara olan eğilimini, manik-depresif tanısı ve hangi yabancı yazarlardan ilham aldığını, neden sürekli intihara öykündüğü bilinmeden yapılan bir ‘’Tezer Özlü Okuması’’, tam olarak
Ne Bekliyoruz Çocuklarımızdan?
Sorsanız hepimiz çok seviyoruz çocuklarımızı.
Ama hiç gözümüzü kırpmadan yıllar boyu sürecek bır mahkumiyete gönüllü yazdırıyoruz onları.
Kaynağını bizim başarısızlıklarımızdan ve sonu gelmez gelecek kaygılarımızdan ahepimizlan kıyıcı cenderenin içine sokuyoruz.
Beş ya da en çok altı yaşında başlayan ve yirmili yaşların ortalarına
Sayfa 129Kitabı okudu
Zaman.
Distiyopya türü diyin, bir masal diyin, bir çocuk kitabı diyin, ne dilerseniz onu diyin ama eserin güzelliğine dil uzatmayın.! Çok anlamlı bir eser. Çağın çok ilerisinde yazılmış sanki. Sanki 21. Yüzyıl insanlarına sesleniyor.
-Zamanınız hiç nir şeye yoksa peki neye zaman harcıyorsunuz? Dermiş gibi.
Gerçek bir sorgulama kitabının adıdır "Momo". Tavsiye ederim okuyun. Kitapta anlamlı çok anlamlı bulduğum kısımlar vardı. Birincisi duman adamlar ve zamanımızın çalınması. Şu anda masraflar dışında bir şeylerin konuşulmadığı bu günlerimizde krediler,faizler, faturalar ve bankalar derken bu eserde de uçtan kulaktan onlardan bahsetmiş. Hiçbir şeye zamanımız yok. Kendimize bile. Peki biz neye zaman harcıyoruz? Ve eserde değinilen bir önemli şey daha var. Müthiş Can Sıkıntısı Sendromu. Maalesef üzerimizdeki salgın hastalık da bu. Hepimizin zamanı yok ve bir çelişkidir zamanımız bol yetmezmiş gibi canımız sıkılıyor.! Hep bir şeylere geç kalmışız ve aslında hep bir şeyleri yapıp tat alamamışız gibi. Düşündürücü bir kitap. Okuyunuz. Zamanınız boşa gitmez. 
Michael Ende
Biz harcıyoruz maalesef!
Altını tekrar çizelim: Kabiliyetleri tespit eden, çocukları ona göre yetiştiren bir sistem kurmamız gerekiyor. Çok açık ki elitizmden, seçkinci eğitimden katiyen uzaklaşmamalıyız; çünkü Türkiye eğitiminin en büyük sorunu elitizmden uzaklaşmaktır. Hiçbir toplum yetenekli çocuklarını harcayacak lükse sahip değildir.
Sayfa 171Kitabı okudu
