Dilimiz döndüğünce yazdık.. Uzunca okumaları sevenlere gelsin.
İnsanın beyninin içinde dönen duran düşüncelerle hayatın akışına ayak uydurmasının bu kadar zorlayıcı olacağını düşünmezdim. Daha doğrusu insanın bu kadar düşünebilecek bir varlık olduğunu düşünmezdim. Ne zaman ki bir şeyleri istemsizce düşünürken kendimi buldum, o zaman anladım. İnsan düşünmekten ibaret olabiliyormuş.
Nasıl nasihat olacak ölüm bu topluma? Nerede ne altını varsa takmış takıştırmış cenazeye gelmiş insanlar ölümden ne kadar ibret alabilir ki? Oysa gömülen neyi götürebildi, hangi altınını kefenine koyabildi ki biz de altınlarımızı görsünler diye çaba sarf ediyoruz cenaze evinde? Bunu düşünmekten bile aciz kalan insanlar olduk ölüm bize nasıl nasihat olsun?
Sayfa 233Kitabı okudu
Ben çocukların değil büyüklerin aşkına bile inanmıyorum senin anlattığın hikaye büyükle küçük arasında müşterek bir kabiliyetimizin üstüne dikkati celbediyor
Muhayyile !Aşkı bir muhayyile oyunu diye kabul edebiliriz Muhayyile çocukta da en canlı kabiliyet.Bundan da anlaşılmıyor mu ki,aşka ,büyük idealleri karıştırmamalı Hatta bir çocuk bir
Bir komünist devlete geri verilen kimsenin işkence ile ölüme verilmiş demek olduğunu artık herkes biliyor. Bu 800 kişi Türk değilde herhangi bir milletin çocuğu olsa bile onların Komünist Çin'e geri verilmesi vicdanları sızlatır.
Millet Meclisindeki bütçe konuşmalarında bu konunun ele alınması dolayısıyla Türkçüler Derneği tarafından sayın
~Biz insanlar ki düşünmekten bile aciz~
"Andolsun, biz Kur'an'ı düşünüp öğüt almak için kolaylaştırdık. Var mı düşünüp öğüt alan?"
(Kamer, 54/40)
