"Ceza Sömürgesi"ne. Kafka bizi bu eserinde, isimsiz bir adada geçen ve dehşetengiz bir infaz makinesiyle tanıştırıyor. Hikayenin kahramanı ise bu makineyle idam edilecek olan talihsiz mahkum.
Kafka, okuru ustalıkla yarattığı kasvetli atmosferin içine çekiyor. Betimlemeler o kadar canlı ki, sanki biz de o adadaymışız gibi hissediyoruz. Karmaşık infaz makinesi ve mahkumun yaşadığı korku tüm ayrıntılarıyla gözler önüne seriliyor.
Hikayede otoritenin gölgesi her yerde hissediliyor. Komutan, sorgusuz sualsiz itaat bekleyen mutlak güce sahip bir figür. Makine ise bu otoritenin somut bir temsili olarak karşımıza çıkıyor ve adaletin ne kadar mekanik ve insanlıktan uzak olabileceğini gösteriyor.
Peki ya mahkum? O bu acımasız sistemin zavallı kurbanı. Suçu ne olduğu belirsiz olsa da, makine tarafından acımasızca cezalandırılmaya mahkum. Kafka, mahkumun kimliğini ve geçmişini bilinmezliğe bırakarak okuru evrensel bir sorgulamaya itiyor: Adalet nedir? Hakikat nedir? Birey, otorite karşısında ne kadar güçsüzdür?
"Ceza Sömürgesi" basit bir infaz hikayesinden çok daha fazlası. Kafka, bu eserinde totaliter rejimlerin vahşetini, bürokrasinin çarklarını ve bireyin nasıl ezildiğini ustalıkla eleştiriyor. Hikayenin sonu ise umutsuzluk ve karamsarlığa sürüklerken, okuru adaletin ve insanlığın geleceği hakkında derin düşüncelere sevk ediyor.
"Ceza Sömürgesi", Kafka'nın en etkileyici ve sarsıcı eserlerinden biri. Okuru karanlığın kalbine sürükleyen ve adaletin çarpıtılmış yüzünü gözler önüne seren bu eser, okuru derinden etkileyecek ve uzun süre zihninde yer edecek bir başyapıt.
Nurullah Genç için, 
Siyah Gözlerine Beni de Götür okurken. 
Bahar Buselik'ten habersiz, hiç böyle bir kitabı olduğunu bilmeden...
Rüveyda ile başladı tanışıklık...
Hem sen geldin hem bahar geldi, diyordu hüs'ni ta'lil yaparcasına.
Doğayı bu kadar güzel gözlemleyen çok az şair tanıdım. Kuşkusuz
Çerçici
Tesadüf eseri tanıştığım ve iyi ki böylesi bir kitapla tanışmışım dedirten bir okuma oldu benim için. 
Sabahattin Ali ‘nin yazarlığının umduğumdan çok
