Namus kavramı bizler için bacak arasından ibarettir! Oysa bir insanın hayatını mahvetmek de namussuzluğun en büyüğüdür. Bir insanın emeğini yok etmek de, insana hayatı zehir etmek de namussuzluğun en büyüğüydü. Ama bizler hep namusu kadına yükledik. İşte bu yüzden hep bizler kaybettik.
Zihnimizde olup bitenler; hayatın gerçeği ile aramıza çekilmiş, yanılsamalarla, heves ve kurgularla, zanlarla dolu bir hayal perdesi gibidir. Bu anlamda gözlerimiz perdelidir. Bizler kendi öznel dünyamızda gerçeklerle değil bu zanlara gerçek muamelesi yaparak yaşarız.
