"Yetenekli, verimli, özgür yaratılışlar, daha otuz yaşlarında okumaktan çökmüşler. Kibrit gibiler artık; kıvılcım/düşünce verebilmek için sürtmek gerek. Daha sabahın köründe, insan dinçken, gücünün kuvvetinin şafağındayken bir kitap açmak ---ayıp derim buna."
(Aleksi Zorba'nın Kazancakis'e "kağıt faresi" demesi hafif kalır bunun yanında. bkz: Zorba'nın önsözü)
Vija Celmins altmış üç yaşında. Riga'da doğmuş. Ailesi ABD'ye göç etmiş. Otuz yıl Califonia, Venice'te yaşamış. Şimdi New York'ta.
Celmins'in şüpheciliği resmin asıl görüntünün önüne geçemeyeceğini söylüyor ona. Resim daima geridedir. Ama şöyle bir fark var: Resim bittiğinde imge sabit kalır. Bu yüzden de imgenin dolu olması gerekir -
“Karınca, kâğıt üzerindeki yazıları görünce, bun‐ları kalem yazıyor, der; çünkü başını kaldırıp yuka‐rıdaki parmakları, eli ve bunları harekete geçiren iradeyi, insanı, sonra insanda irade, kudret yarata‐nı görmez. İnsanların çoğu da, en aşağı, en yakın sebebi görmektedir.” (Gazzâlî, İhyâ., cilt: I, s. 34. Aynı örnek için bkz. Gazâlî, Kimya‐yı Saâdet, s. 42.)
