Ebediyet, o korkunç ebediyet bize böyle ayan olur, Orpheus! Insan yalnız kalır da gözlerini gelecek zamana kaparsa, rüyasında edebiyetin korkunç uçurumu açılır önüne. Ebediyet gelecek zaman değildir. Öldüğümüzde ölüm, yolumuzun yönünü değiştirir ve biz geçmiş zamana, evvelce var olana dönmeye başlarız. Ve biz böylece kaderimizin yumağını çöze çöze, yaradılışımızın binlerce senelik yolunu geri dönerek, ve gerçekte asla var olmadığı için ulaşamayacağımız hiçliğe doğru yürüyerek, gider gider gideriz.
bir insan, aradığı bir şeyle karşılaşırsa bu, o şeyin bu arayışı hissederek o insana doğru ilerlemesi, gelmesi değil midir? amerika, kolumbus'u aramış olamaz mı?
tesadüf! bu dünyanın en derin ritmi ve şiirin ruhudur tesadüf. ey benim tatlı tesadüf yaratığım! şu benim sessiz, mütevâzi, sıradan yaşayışım bile, gündelik hayatın ufak tefek binbir şeyiyle örülmüş bir pindaros şiiridir.