Böyleydi işte hayat : Kaza vardı, talih vardı ; aşk vardı, yalnizlik vardı, neşe vardı ; kader vardı, bir ışık, bir ölüm, ama belli belirsiz bir mutluluk da vardı.
Hani olur ya ; fark etmeden alıştığımız , alıştığımızı da hiç bilmediğimiz sıradan bir tiryakiliğin törenlerinden ayrı kaldığımızda , hayatın eskisi gibi olmadığını hissetmenin hüznü sarar içimizi.
İnsan düşündüğünün , yaptığını sandığının tam tersini yapar çoğu zaman. O ülkeye giderken kendine dönersin , kitabı okuyorum sanırken yeniden yazarsın , yardım ediyorum derken yaralarsın...