Acıyı Keşfeden Savaşçı
Bob Ross'un da dediği gibi, aydınlıkları daha iyi görebilmek için karanlıkları arttırmalıyız. Fakat sanki Zezé'nin hayatındaki karanlıklar, sevgisizlikler, kötülükler onun gibi bir fidan için biraz fazla olmuş. Her ne kadar yaramaz da olsa sonuçta o bir çocuk. Okudukça kalbimi karartılara boğdu, ince olmasına rağmen Zezé'nin yaşadığı yersiz kötülüklerin daha da büyüklerini gördüm bitirmeden önce. Şefkatten nasıl da yoksun olduğu, kendisine şefkat gösterildiğinde şaşırıp; anlamlandıramadığı ve bu duyguyu sorgulaması gibi durumları görünce fazlasıyla üzüldüm onun için. Sonrasındaysa hayatına tutunmasını sağlayan, onu hayat gülünün dikenlerinden koruyan, kraliçenin tebaasından adeta kral gibi bir dalın kopması ve yere çakılıp şoka girmesiyle hayatındaki her şey neredeyse mahvoluyor onun için. Neyse ki her şeye ve herkese yaptığı gibi bu acıya karşı da savaşıyor ve galip geliyor. Kitabı bundan yaklaşık bir on yıl evvel okumayı isterdim. Benim için, bugüne kıyasla çok daha anlamlı olurdu. Hiçbir acının gerçekten tam olarak geçmeyeceği, hep hayatımızın uç, ücra bir köşesinden bizi hep gözlediğini ve yalnızca onu kabullenip hayatımıza devam etmemiz gerektiğinin dersini çok iyi bir şekilde aktardığını düşünüyorum. İsmine aldanıp çocuklarınıza okutmamanız dileğiyle.
İnsanlar ölmez, saklanırlarmış aslında biliyor musun? Öyle demişti Nane'm. Nane'm nerede saklanıyor peki şimdi? O çocukluğunda hep saklandığı ama kimsenin onu bulamadığı o ağacın ardında mı yoksa yine? Ah Nane'm...
Peki ya Kıraçkız? Onu satmayı nasıl düşündünüz? Ah Zeynep Hanım? Bu ne peki? Cebimde unuttuğum, Kıraçkız' ın ardından koştururken cebime atıverdiğim bu zarf... Kazandınız diyor Zeynep Hanım, kazandınız...
Ah Bob Ross! Çizdiğin ağaçların yalnız kaldı. Sadece ağaçlar da değil bizim ihtiyarlar da daha bir yalnızlar. Yarın beraberce önce Eyüp Sultan' a gideceğiz. Dua edeceğiz ardından. Ve Piyer Loti sonra. Elimizde dondurmalarla. Dedim ya kadınların içindeki kaydırak hep aynı yaşta.
Yıldıray' dan gelen yüzüğü veriyorum şimdi size. Ama bunu siz bilemeyeceksiniz. Alelade bir alyans diye bakacaksınız belki de. Ah Nirmeliça, şu soğuk günleri ısıtan tek şeydi bu yüzük. Nirmeliça seni bir daha görmemeliyim. Tıpkı Alma Hala' nın bir daha görünmeyeceği gibi. Telefonlara bakmamalıyım. Kara haberi almamak için. Ah Nirmeliça... Ah Nina...
Pişmanım...
Hangi kitap, hangi makale , hangi inceleme nerden bilmiyorum ama uzun zamandır alışveriş listemde bulunan bir kitaptı. Resim sanatı hakkında ki bilgim Ressam Bob Ross'dan da öteye gitmez. Amsterdam'da da Van Gogh müzesinin önünden geçmişliğim var. Belki müzenin kendisi de olmayabilir; müzenin afişi de olabilir.Konuyla ilgim bundan ibaret.
