Nereden gelirse gelsin dağlardan, kuşlardan, denizlerden, insandan, hayvandan, ottan böcekten, çiçekten. Gelsin de nereden gelirse gelsin!.. Bir hişt hişt sesi gelmedi ne fena. Geldikten sonra yaşasın çiçekler, böcekler, insanoğulları…
Hişt hişt.
Hişt hişt.
Hişt hişt.
Sayfa 82Kitabı okudu
-Dinle Paro –61-
-Vakit hayalleri çağrıştıran bir bollukta-
Bazen hapishaneden dışarı, ellerimi kollarımı sallayarak çıktığımı düşünüyorum... asfaltın sıcakta kaynayan zehri, suratıma hatlarımdan ‘defol’ dercesine vuruyor. Yürüdüğüm yerde çiçekler soluyor, böcekler kaçışıyor... zavallı halime her bakan, düzgün duruşuma rağmen beni aşağılıyor, umursamıyor ya da görmezden geliyor... taş ve toprak, içine hapsetmek için o anı gözlüyor; sertlik ve nefret, sokaklarda kol geziyor! Oysa yürüdüğüm yer, onlarca insanın yaşadığı ufacık bir kasaba! Titriyor ve korkuyorum yaptıklarımdan, soruyorum kendime; hatlarıyla tüm hayat nefret ediyor senden, ne için özgürlüğü arıyorsun, korkak mahkûm!.. Biraz sonra irkiliyorum... seviniyorum, zindanın çıplak pas kokusunda, soğuklara sarılışımı. Ben buyum, ben bir mahkûmum, ben hiçbir işe yaramayan zavallının biriyim; işte hayatım!
Böcekler gibi, önemsiz, kişisel uğraşlarınızın ve dertlerinizin batağı içinde kıvranmayın.
Sayfa 10Kitabı okuyor
O gün bugün, şehri dünyanın üstüne kapatıp bıraktım
kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
ham elmalar yemekten göveren dudaklarım
mırıldanmasın şehrin mutantan ve kibirli ağrısını.
Azıcık gece alayım yanıma yalnız
serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
böcekler için rutubet
örümcekler için kuytu
biraz da sabah sisi
yabani güvercin kanatları renginde
biz artık bunlar olarak gidiyoruz
eylesin neyleyecekse şehrin insanı,
İsmet Özel
Gece yıldızlar öper seni usulca
Çiğ damlacıkları toplanır yanaklarında
Ufuklar ağarmaya duranda seher vakti
Bâd-ı sebâ demlenir dudaklarında
Arılar kokuna koşar gelir
Beyaz gül derler sen duvak takınca
Yeşil çimenlerde tamamlanır tuvaldeki resmin
Gülünce pembe pembe olur yüzün gülüm
İffetle birlikte anılır ismin
Seninle yeryüzüne bahar gelir
Kırmızı gül derler sen kızarınca
Kalbimin yangınıdır senin yüzüne vuran
Her mevsim en temiz sular öper
Harama göstermediğin ayaklarının altından
Böcekler usâresini emer yumuşak teninin
Sevdalın dağları aşar gelir
Bende figân başlar sen sarı açınca
Sayrı yapan bir sevdanın resmidir sarılık Vuslat köprüsünü seller götürür
Her ezgide keleplenir ayrılık
Aşka vedâsıdır gözlerinin
Hüzün sular gibi coşar gelir
Yazmamı rüzgâr aldı ama derdim olduğu gibi yerinde kaldı.
Böcekler dağda değil içimde öttü.
Güneş benim üzerimde doğup battı.
Ölmedim.
Ama yaşadığım da görülmedi dünya üzerinde.
Sayfa 127 - Everest Yay.Kitabı okudu
fok balığına dönen kömürün aydınlığı, yıldırım, gözlerinin altındaki böcekler, sanrılı süvari bölüğü, tekerlek canavarlar, uyurgezer makinaların çığlıkları, gümüş tabletlerde sıvı mideler, etobur çiçeklerin yırtıcılığı kaplıyor yalın kır gününü ve senin uykunun sinemasını;
Kaptan!
mavi gözlerden koru kendini.
Sayfa 91Kitabı okudu
"Şu dünyada her bir yaratığın tutunacak bir dalı var, insanın yok. Şu dünyada yalnız olan, kimsesiz, çaresiz olan yalnız be yalnız insandır. Herkesin, her şeyin yaşaması, ölümsüzlüğü var, insanın yok. Ağaç, kuş, otlar, böcekler, yılanlar çıyanlar, hiçbirisi, hiçbirisi yok olmuyor. Ama insan yok oluyor. Çünkü insan kendinde başlayıp kendinde bitiyor."
Sayfa 14Kitabı okuyor
Çok olgun(!)
Her şey mutlu ve sevinç içindeydi. Kuşlar bitkiler böcekler, çocuklar… Yalnız büyükler, o olgun, yetişkin kimseler, birbirlerini kandırıp, aldatmaktan, birbirlerine eziyet etmekten geri kalmıyorlardı.
Son Nokta YayınlarıKitabı okuyor
güç verir bana seni aramak için uzaklaşmak
kendime diyorum bazen seni buldum
çekerken ağları sudan
suyu bulursun öyle oldum
sana baktım bir bulutlar, davullar
şiirlerde gezdirdiğin çocuklar ve öğleler
atlar için sular soğuttuğum
orman büyük ve karanlıkmış, böcekler ateşliymiş, olsun
güç verir bana seni aramak için uzaklaşmak
orman yolu mutluluk veriyor’u çalarım ıslıkla
içinden geçerken dikenlerin gövdemi dinlerim
yaban meyvalarını burnuyla iten ceylanları bir mısrada severim
bunda ne var ki seni bulurum
defne yaprağı çiğniyorsundur ya da bir şey onu andıran
bir yağmur bitiyorsa başlıyorsundur yenisine
güzelsindir, iyisindir ve yaratılmış çamurdan
Kumların Kadını
Hiroshi Teshigahara’nın Kobo Abe’nin eserinden uyarlamış olduğu “Kumların Kadını” filmi, Japon sinemasının - bana kalırsa- en özgün yapıtlarından biridir. Böcek bilimci olan Eijii Okada, kumlarla kaplı olan isimsiz bir mıntıkada üç günlük gezintiye çıkıp bulunması zor bir böcek türünü aramaya koyulur. Bir eserin sıçrayışı, beklenmedik bir olayın
"Dağlar nennileniyordu..."
"Bahar kaynaşıyordu. Otlarda türlü, yanar döner böcekler, büyük, koyu turuncu kelebekler, kayaların aralarında kırmızı karıncalar, çalılarda yüzlerce renk renk küçük kuşlar. Gökte süzülen iri kartallar, mor kayalarda sümüklüböcek izleri, kaya aralarında kahverengi, toprağa yapışmış sarı çiğdemler, çalı diplerinde boynu bükük mor menekşeler, sümbüller, kırmızı gözlü nergisler, oradan oraya akan yılanlar, inceden bir uğultu, çiçeklerle çokuşmuş arılar...Doğa, kayalar, elenmiş bulgur gibi toprak, yumuşak, ılık efiliyen ince bir yıl...Dağlar nennileniyordu."
Sayfa 243Kitabı okuyor
İnsanların yakın geçmişteki savaşlarına bakıldığındaysa ters bir durum gözlenir. Alfalar genellikle yaşlı adamlardır ve kendileri güvenlik içinde, genellikle genç kadınların da bulunduğu bir yerlerde inzivaya çekilmişken, genç erkekler savaşa gider ve ölür. Başka hiçbir türde alfa erkekleri kendilerine bu kadar rahat bir yaşam hazırlamamıştır. Bu en azından rakip gruplardaki alfalarla açık bir işbirliği gerektirir ama zaten bu çoğunlukla ayarlanır. Sosyal böcekler haricinde hiçbir tür savaşı icat edecek kadar akıllıca davranmamıştır. Bu kurum tamamen alfaların yararınadır.
Sayfa 261 - say yayınlarıKitabı okuyor
Gerçekten de kum yaşama uygun bir madde değil. Fakat sabit olarak bir yere yerleşmek, yaşam için mutlaka gerekli mi? Sabit yaşama bağlılık yüzünden çıkmıyor mu o çetin rekabetler? Eğer sabit yaşamdan vazgeçip, canlılar kendilerini kumun hareketliğine bırakacak olsalar her türlü rekabet de ortadan kalkar herhalde. Gerçekte, çölde de çiçek açıyor, böcekler yaşamaya devam ediyor. Güçlü uyum yeteneklerini kullanarak, rekabet alanı dışına kaçan canlılar bunlar.
Sayfa 17Kitabı okudu
