George Orwell, "Boğulmamak İçin" isimli kitabında söyle söylemiş.
İnsanlara ölümden sonraki hayata inanıp inanmadıklarını sorsanız genel olarak inandıklarını söylerler.
Ama ben öbür dünyaya gerçekten inandığı gibi yaşayan biriyle hiç karşılaşmadım.
Sansasyonel umutlar
Duygular fevri
Her satırda bir bomba patlar
Sana gelmek ne mümkün
Belirsizlik yorar insanı
Rotası değişebilen gemiler
Üretmek gerek,
Monoton limanlardan sakınmak,
İstikbale dönük umutlarım var benim
Umutlar yeşermeli bir limanda ebediyen
Muğlak satırlarda boğulmamak için
#Ozgun
Ölmekmi istiyorsun git o zaman denizin
En derin yerine at kendini 2 saniye
Geçmeden boğulmamak için çırpınacağını
Farkedeceksin. Git o zaman mutfağa al
Bıçağı eline boynundan kes yapabilecek
misin? SEN ÖLMEK İSTEMİYORSUN
İÇİNDEKİLERİNİ ÖLDÜRMEK İSTİYORSUN.
Yapmak istediğimiz şeylerin hep yapılamayacak şeyler olduğunu düşünerek hayatımızı geçirmemiz tuhaf değil mi?
📖| Boğulmamak İçin, George Orwell
🖼️| Giovanni Gasparro ~ Santa Maria Egiziaca
Kendime Yeni Bir Ben Lazım
İlk ne zaman, nasıl karar verdim hatırlayamıyorum. Saçma geçen bir gün daha bitti düşüncesiyle yastığa başımı koyduğum gecelerden birisinde miydi? Gülümseyerek dinlediğim bir sohbetin ortasında aklımın çok uzaklarda takılı olduğunu fark ettiğim anda mı geçmişti aklımdan? Belki de gördüğüm rüyanın ne anlama geldiğine baktığım sabah kuvvetlenmişti
Çırpınıyorsun, boğulmamak için birbiri ardına kulaçlar atıyorsun ama seni dalgalarıyla döven bir okyanustasındır. Onun şiddeti ahkam kestiğin küçük akıntılara benzemez. Attığın kulaçlar sadece yaşama içgüdün, zihnin hangi noktada öleceğini bildiğinden hiç olmadığı kadar sakin; en parlak fikirler bu sakinlikte baş gösterir. Hayatın boyunca aradığın bu düşünce ölümün dinginliğiyle birlikte mi geliyor yoksa? Hayır unut bunu, ihtiyacın olan bu değil; döngünün kırılma noktası hayatta kalman. Daha büyük kulaçlar, gittikçe daha yorgun bir beden. Bedelini ödediğin yeni bir hayat fikri bu noktada daha baskın, tutucu bir neşe ile bekliyor. Ufak ufak ciğerlerine dolan su bu zamana kadar aradığın tiyatro sahnesidir. Ne kadar gözler üzerinde ve yapayalnız; çeşitli hikayeler duymuştum değişimin öncülüğünde en büyük yıkım insanın kendisi olurmuş. Sahnede bulunan tüm ışıklar seni takip ederken değişimin son draması; bir kalbin paramparça öpücüğü.
Ne okumak istediysem onu okudum ve onlardan, bana okulda öğrettiklerinden çok daha fazlasını öğrendim.
📖| Boğulmamak İçin, George Orwell
🖌| In Träumen Versunken, Friedrich von Amerling
Gün geçtikçe kararıyor aydınlattığın zerrelerim, günler döndükçe eriyor içimdeki buzdan heykel. Boğulmamak için kara aradıkça aslında topraktan ne kadar uzak olduğumu farkediyorum. Öyle tuzak bir çelişki ki ne seninle olabiliyor ne sensiz yapabiliyorum. Mela. İkindi vaktinin son demlerinde ışığı kapalı odada düşünüyorum bir dünyada yaşadığımızı, insan olduğumuzu ve öleceğimizi. Buna rağmen bırakmıyor bu alevler içindeki yürek beni. Defalarca vazgeçmek istiyorum seni sevmekten. Defalarca geçtiğimde köprü altlarından seni sevmekten vazgeçmek istediğim için sevmiyorum kendimi, hem ben kim oluyorum ki?..
"Çürümüş, yozlaşmış, hastalıklı bir havuzda boğulmamak için hayal kuran zavallı biri...
Kendine yabancılaşmış,
kendime yabancılaşmışım..."