Bolluk çağında ruh açlıktan kıvranıyor. Maddeci yönelim insanı ıssızlaştırıyor.
Ruh çoraklaşıyor.
Maddeci değerler derinlerimizde saklı duran emniyetsizlik hissini uyandırıyor ve bizi ancak çok sahip olmakla mutlu olabileceğimiz yanılsamasına götürüyor.
Bunun içinde zaman satıp para almamız gerek.
O kadar çalışıyoruz ki, sevdiklerimize ayıracak zamanımız kalmıyor.
Anne babalık ve arkadaşlık gibi paraya tahvil edilemeyen her şey değer kaybediyor.