Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
Güneş kucağındadır, bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın...
William Shakespeare
Kendime şöyle dedim: 'Bak, hala yaşıyorum.' Sanırım hepimiz sabahları uyandığımızda aynı şeyleri söylüyorduk. 'Hala yaşıyorum.' Oysa gerçekte yaşamıyorduk. Ölmemiştik ama canlı da değildik.
Ruhsuz, iradesiz bir makineye döndüm ben.
Heyecan içinde olmalıydım. Oysa içim sıkılıyor. Her şey öylesine kırık dökük ki, Sophie; yollar, binalar, insanlar. Özellikle insanlar..
Ama ben kin yanlısı değilim ve öyle olmak da istemiyorum, hatta halkımıza karşı suç işlemiş ve günaha girmiş olanlar için bile. çünkü kötülük yapan insan, kötülük yüzünden acı çekenden daha bahtsızdır. Ben onun acısını paylaşırım fakat ondan nefret etmem.
Bir adım daha atamayacak kadar yorulduğumu düşündüğümde Hume'un şu sözü aklıma gelir;
"Eğer burada durup daha ileri gidemeyeceksek, niçin bu noktaya kadar geldik?"
Majoris