Haldun Taner bir kitabında soruyor: "Saadet bu ömrün neresinde?" sonra bir başka kitabında yanıtlıyor sorusunu: "İnsan önemli dostlarım. Her şeyden önce insan." Evvela temiz bir vicdanımız olacak sevgili okur. Temiz, kullanılmamış, vicdanlı insanlarla bir aile, temiz vicdanlı bir ülke, temiz vicdanlı bir dünya... Saadet bu
Dünyanın derdini düşününce ne denli sıkılıyor canımız. Kimselerin umurunda değil olan bitenler. Alasdair Gray, "Senin kalbin bu berbat dünya için biraz fazla iyi canım," der. Varsın öyle olsun sevgili okur. Dünya berbat diye rengini alacak değiliz bu cehennemin. Elbette üzülecek, elbette dertleneceğiz. Çiçekli bir gün dileriz. Var
Daha çok, daha çok yok olmanın eşiğindeyim bu aralar.
Sigaralar, şişeler galiba fazla boş verdim. Bana her yer sen artık, hiç farketmez sevginin olmadığını bile bile intihar edemezdim.
Kalamazdım,
aptal olarak yanında kalamazdım. Yazmasam keşke şunları ama kafayı yiyecek gibi oluyorum, daralıyorum, bunalıyorum, ölüyorum. Hiç benim olmadığını fark ettim ilk kez, çınar ağacı altında saçlarını okşamak vardı ama olmadı yıl geçti olmadı istediklerim, iyi dileklerim üflediğim pastaların tadını kaçırdı.
Geç fark ettim hiç benim olmadığını, ben de üzgünüm geç fark ettiğim için.
Çınar ağacı kesildi gitti, sahiller altüst, dünya dönmekten yorulmuş kuşlar uçakmaktan yollar ezilmekten,
aynı ben yani.
Sigara bitmekten, umut tükenmekten, arabalar gitmekten...
Yorulduk. Cümleten biz gidelim artık kalkın, biz tükendik tanrım.
Kimse görmedi, yavaş yavaş, usul usul, sessiz sessiz biterken.
Fırtınalar koparttım içimde,
Hiç benim olmadığını fark ettiğim an.
Hiç benim olmamışsın.
Nefis kulluğa hazır olmayacak..
Nasıl ki sevdiğimiz biri ile boş vaktimizde değil de zaman ayırarak ilgileniyorsak,
işte Rabbimize de dünya işleri bittiğinde değil, o karmaşanın arasında kaçıp gitmek asıl marifet..
Çünkü nefsimiz asla kulluğa hazır olmayacak!..
Bu dünya soğuyacak
Yıldızların arasında bir yıldız
Hem de en ufacıklarından
Mavi kadifede bir yaldız zerresi
Yani bu koskocaman dünyamız
Bu dünya soğuyacak günün birinde
Hatta bir buz yığını
Yahut ölü bir bulut gibi de değil
Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
Nazım Hikmet.
Boş boş konusmayin lan kulaklarim aciyor. Agzi olan konusuyor, bu dunya icin bor kurgu. Kendini iyi hissetsin diye insanlar ileti yaziyor, twit atiyor gonderi paylasiyor. Ulusa seslenis aq. Balkon konusmasi eşdeğeri gibi. Herkesin icinde mi bir tanri yatiyor tanrim. Ben koleyim biliyorum. Lütfen.
Bu dünya boş değil, elbet bir gün beni anlayacak biri çıkar..
Dünya rahat bir kafayla yaşamak için çok kısa... Zannımca rahat kafa boş kafadır.
Gök karardı yine
Yağmurun şiiri başladı sessizce
Her damla hüzünlü bir notayı düşürdü toprağa
Ve toprak ağıdını fısıldadı yapraklara
Yapraklar sarardı bir bir döküldüler
Her biri bir umudun son buluşu
Rüzgarın kollarında hüzne yolculuk ederler
Son danslarını yaparlar hüzünle dolu
Kuşlar bile şarkılarını unuttu
Göç mevsimi geldi gittiler
deplasmanda plasebo
Allah'ım kaderimde anarşi ve protesto
antidepresanlar ve içi boş bir gardırop
ne de çok yer kaplıyor mesela al pacino
yardımın gerekiyor kadıköy'deyim stop.
Allah'ım kaderim bu sentimental ambargo:
alternatif referans potansiyel salvo yok,
sadece klostrofobi, hicran türbülans ve şok;
cariyeler çekilmiş yeraltına cumburlop.
Allah'ım kaderimi sen yazdın sen bilirsin
kalbim oyuncak mı ne, ne kolay kırılıyor?
'deplasmandır bu dünya' diyor albino şeyhim
plasebo yutturuyor bana depresif doktor
Allah'ım kaderimden şikayetçi değilim
aksine bahtiyarım evrende bana da rol
verdiğin için şahsen, Allah'ım bizler senin
falsolu kullarınız, n'olur bizden razı ol.
Murat Menteş