Aramıza soktuğun yabancı hayallerin ördüğü duvarlar o kadar kalın ki, başım ve kalbim oraya çarparak parçalansa onlar yine yıkılıp seni göstermeyecek! Acaba bu duvarın arkası bir hiç, bir boşluk mu ve daima boş muydu?
Sayfa 120Kitabı okudu
Çarpık Çağ
Doğru mu, yanlış mı karar sizlerin
Biz aklın durduğu çağda yaşadık
'Ben dinsizim! ' diyen beyinsizlerin
Din dersi verdiği çağda yaşadık.
Çabuk pişsin diye zorbanın aşı
Ayıran olmadı kurudan yaşı
Eğer biri mahallesinin dünyanın sonundan sonra nasıl görüneceğini merak ediyorsa, 1 Ocak’ta öğleden sonra dışarıya çıkmalı. Tarifsiz bir sessizlik. Tüm mevcut mutluluk rezervi bir önceki gece tüketilmiştir. Dibi, kuru ve soğuk, açığa çıkmış parlıyor. Metafizik bir dip. Hep merak etmişimdir, aslında hangisi kutlanır, bir yılın sonu mu, yoksa diğerinin başlangıcı mı. Daha çok sonu herhalde. Eğer başlangıç kutlansaydı en mutlu gün 1 Ocak olurdu.
Apartmanlar arasındaki dar buzlanmış yollarda geziniyorum, ayaklarımın arasında boş bir şarap şişesi yuvarlanıyor, her türden patlayıcı düzeneklerin kalıntıları... Ve dışarıda tek bir kişi bile yok. Durum şüpheli görünmeye başlıyor. Sanki birisi, yılbaşı havai fişek gösterisi kılıfının altında, herkesi kurşuna dizmeyi başarmış. Şu nötron bombasını atmışlar. Hayatta kalan tek benim, sığınağın kalın duvarları arkasında. Yılbaşı gecesini sığınakta geçirecek kadar tedbirli başka birinin olduğunu sanmıyorum. CNN’de dünyanın sonundan sonra ne veriyorlar acaba. Kontrol etmek için geri dönüyorum ve önüme hiçlikten iki köpek ve bir evsiz çıkıveriyor. İlk canlı varlıklar... bu yıla ait. Onları görmekten öyle bir mutlu oluyorum ki. Aslında bu onların günü, onlar için Yılbaşı bir gün sonra olacak. Dün geceki sofra kalıntıları atıldığında, çöp kutuları da bayram sonrası mutsuz AVM’ler gibi dolup taştığında.
Sayfa 127 - IV. Zaman Ayarlı Bomba, (Dünyanın Sonundan Sonra Açılacak), 1 OcakKitabı okudu
Baykara'ya Mektup 13 Ekim 1978 tarihinde bugünün Başbakan Yardımcısı bulunan, o zaman kontenjan senatörü olarak parlamento üyesi olan Sayın Zeyyat Baykara, Kontenjan Grubu senatörleri adına bütün siyasi partilere bir mektup gönderdi ye bu mektubunda memlekette şiddetlenen anarşiye karşı partilerin bir araya gelerek el ele verip tedbirler almasını
Baba ben artık bu evde yaşamak istemiyorum yıllardır ruhumuzu öldürdün bu evde hayatında bir roman okumadın bir sinemaya gidip heyecanlanmadın beni ve annemi bu çirkin eşyanın içine hapsettin yemekten ve uyumaktan başka bir şey düşünmedin bende bütün duygular senin bu inatçı duygusuzluğuna karşı gelişti kuru mantığınla içimizi kuruttun sana
Fırlatılan taşların geri dönmediği zamanlar…
Bu hapsolmuşluk duygusu,
Bu 3-5 metrekare yaşam.
Ve bu ne yana gitsen eğleyemediğin, unutamadığın yalnızlığın..
Gecikenlerin,
Toprakla randevu bekleyenlerin,
Dünyaya sığıntı olanların bildik kaderi..
Geçmiş zaman muhabbetlerinde tükendi mi, tüm kelimeler?…
Artık ne sır dolu bakışlar ne yeniden bir