Padişaha Giren Kazık
Raviyan-ı ahbar ve nakılan-ı asar ve muhaddisan-ı rüzigar o güna
rivayet ve bu tarz üzre hikayet ederler ki, çook eski zamanlarda,
yeryüzünün bilinmedik bir yerinde, suları bol, dört yanı yol, kişileri erimli,
toprağı verimli, halkı erdemli, yazarları görkemli bir ülke vardı.
O ülkede her kişi salt kendi çıkarında olup, "gemisini
Nesin Yayınevi - Büyüklere Masallar 1Kitabı okudu
Boş Tenekeler
Günümüzde Atatürk'ü eleştirmek kolaydır!
Ulu Atamın geçtiği yollardan geçmeyeceksiniz ama eleştirme hakkını kendinizde göreceksiniz. Artık ağızdan dolma konuşan insanları boş tenekeye benzetiyorum. Boş tenekeye vurdukça çok ses çıkar! O seste gürültüden öteye geçmez!
Padişaha Giren Kazık
Aziz Nesin
Raviyanı ahbar ve nakılanı asar ve muhaddisanı rüzigar o güna rivayet ve bu tarz üzre hikayet ederler ki, çook eski zamanlarda, yeryüzünün bilinmedik bir yerinde, suları bol, dört yanı yol, kişileri erimli, toprağı verimli, halkı erdemli, yazarları görkemli
bir ülke vardı. O ülkede her kişi salt kendi çıkarında
Boş tenekeler en çok gürültü yapıyor.
Evin damın çıkıp bağırdım, ‘İkiyüzlüler, riyakârlar, düzenbazlar, içi boş tenekeler! Lanet okuyorum aranızdaki dar görüşlü kör yarasalara ve ruhsuz köstebeklere benzeyen yerin üstündekilere.’
Boş Teneke
Bir kez yanılıp seni koysak adam yerine
Yine de sersemlikte rastlanmaz benzerine
Sen konuştukça açıp o biçimsiz ağzını
Sanki boş tenekeler çarpıyor birbirine
Sayfa 94Kitabı okudu
Boş Teneke
Bir kez yanılıp seni koysak adam yerine
Yine de sersemlikte rastlanmaz benzerine
Sen konuştukça açıp o biçimsiz ağzını
Sanki boş tenekeler çarpıyor birbirine
Şiir Kebabı
KANLI OYUN
Sonunda o en diri anlamına varırım
Sonunda ölümün yaşamanın gelip geçmenin
Sonunda yaban denizlerin sürek avlarının
Sonunda
Kuzuların o doğar doğmaz arayıp yediği
Sayfa 184
Bİ RAHATLAMA GELDİ :))
Mezar taşıyla, soyla övünerek kendilerini
adam sayanların Allah bin belasını versin. Derebey döküntüleri
kendilerini insandan sayıyorlar. Cahil köpekler, dünyayı babalarının
yarattığını sanıyorlar. Boş tenekeler. Bir azamet, bir gurur
yanlarına yaklaşılmıyor.
Etrafıma bakıyorum. Apartmanlar... Kırmızı kiremitli damlar, sarmaşıklar, güller ve çiçeklerle muhat evler. Galiba şu, sabık Ulus Başyazan’nın evi... Yazın İstanbul’da plâjlarda, yalılarda... Kışın burada... Bu manzaralar beni tezatlara attı. Birer çöplükten ibaret olan Anadolu köylerini, gübre kokusundan yatılmayan han odalarını, perişan
