İçimizde ki boşluğu nasıl doldurabiliriz ?
İnsan bazen derin bir boşluğun içinde hisseder kendini. Yusuf’un içine düştüğü kuyu, Yunus’un yuttuğu balık gibi derin, karanlık ve sanki çıkılması imkânsız bir boşluğun… İşte Yusuf ve Yunus Peygamberlerin dışındaki o boşluk, bugünün insanının yüreğinde, ruhunda çöreklenmiş durumda. Boşluk insanın dışındaysa ondan kurtulmak kolaydır da, içindeyse,
Geceye bir şiir bırakıyorum
"Onu ne kadar çok seviyorsun?" diye sorarlarsa
Dünyalar kadar demiyeceğim.
Uzay boşluğu kadar diyeceğim.
Çünkü uzay boşluğu sevda kadar sonsuzdur.
Söyle bana hindiba
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Banadır gelişlerin bana
Nafile Bakma öyle boşuna
Sağına soluna, önüne ardına, öteye beriye
Bensizlikte kurur ilam pınarların
Döner kurak çöle
Hasret kalır bir damla esintiye
Ben sende ilham pınarı
Sen bende ilam perisi