Yalnızlık büyüyünce anlam kayboldu. Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes kendisi ile dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi, boşluğun yarattı anlamsızlığı, her neyse işte.
Sayfa 212Kitabı okudu
Yalnızlık büyüyünce anlam kayboldu. Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes
kendisiyle dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi, boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte.
Sayfa 212 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Herkesten tiksinince de yalnızlık büyüdü içinde.Yalnızlık büyüyünce anlam kayboldu.Yalnızlık boşluğa arkadaştı.Herkes kendisiyle dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi,boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte."
Sayfa 212Kitabı okudu
- Hayatın tek doğrusu yoktu, hayatın birkaç ya da birçok doğrusuda yoktu, hayatın sayısız doğrusu sayısız yanlışı vardı, her hayat tekti, benzersizdi.
- Yaşamak bir borçlanma, ölüm bu borcun ödenmesiydi.
- iyi aile çocuğu olunca yanmadan öğreniyorsunuz ateşten uzak durmayı. Ama hiç değilse bir kere yanmak lazım.
- …yalnızlık büyüdü içinde. Yalnızlık büyüyünce anlam kayboldu. Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes kendisiyle dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte.
- “Ya bazen hatıralar bozuluyor” dedi. Sonradan bir şey öğreniyorsunuz mesela, bir daha eskisi gibi düşünmüyorsunuz. Hatta düşman oluyorsunuz hatıranıza.
- Bazen yalanlara inanmak iyidir.
- Hayat insanı değiştiriyordu, kimse olduğu gibi kalmıyor, değişiyor, eski arkadaş yeni yola uymuyordu.
- Yıllar sonra Şebnem’in bir yanıyla acıtıcı çıplaklığına bakarken aynı başkaldırıyı ve cesareti görüp belli belirsiz kıskanmış, ama bu defa zihni başka yere sıçramış, geçmişinin boş bir teneke kutu kadar zavallı olduğunu dehşetle farketmiş; bunu, hep başkalarının, ailesinin, okuduğu okulların, önemsediği insanların doğrularını kabul ederek yaşamasına bağlamıştı. Başkalarının doğrularını bu kadar benimsemek, hayatını bir dersler silsilesi haline getirmişti sonunda.
- “Her şey nasılda anlam değiştirebiliyor” dedi Selda. “ Bilmediğimiz şeyler karşımıza çıkıp bildiklerimizi altüst edebiliyor.
“Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes kendisiyle dolduruyordu anlamsız yarattığı boşluğu ya da tersi, boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte.”
Sayfa 212 - CanKitabı okudu
Tiksinti duydu birden adamlardan ve herkesten. Herkesten tiksinince de yalnızlık büyüdü içinde. Yalnızlık büyüyünce anlam kayboldu. Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes kendisiyle dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi, boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte.
Can YayınlarıKitabı okudu