Böyle olma dileğiyle..
Said 'in ilk hocası onun meziyetlerine hayran olur. Bu aileyi tanımak için Nurs' a gider. Said'in evine varırlar. Bir süre sonra said'in babası tarladan döner;ancak ineklerinin ağzı bir örtüyle kapatılmıştır. Bunun üzerine Said'in hocası:
- Bu hayvanların ağzını neden bu şekilde bağladınız diye sorar.
Mirza efendi şu cevabı verir:
- Efendim, bizim tarla biraz uzaktır. Yolda gidip gelirken birçok kimsenin tarla ve mahsulünden geçiyorum. Eğer bu hayvanların ağzı bağlı olmazsa, yabancıların mahsullerinden yeme ihtimalleri var. Ekmeğimize haram lokma karışmasın diye böyle yapıyorum.
Sayfa 4 - MuştuKitabı okudu
100 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Seni Eylül'de tanımanın pişmanlığını yaşıyorum..
Eğer aynı çağın insanı olsaydık hiç şüphesiz tanışmak isteyeceğim bir yazar olurdu Mehmet Rauf. Malesef kendisini 
Eylül romanı ile tanıdım. Bilindiği üzere bu eser edebiyatımızın ilk psikolojik romanı olma özelliği taşıyor. Eserde yer alan psikolojik tahliller bana kurgunun oldukça ağır ilerlediğini hissettirmiş, kitabı zorlayarak bitirmeme sebep olmuş ve bir daha Mehmet Rauf okumama kararı aldırmıştı. Taa ki 
Böğürtlen 'i okumaya karar verene kadar...
Yazar, okuduğum bu iki eserinde( Böğürtlen ve 
Genç Kız Kalbi ) öz saygısı yüksek, mağrur, müşkülpesent, çevresinde yer alan hemcinslerinin yaptığı hataları net bir şekilde eleştiren, gelişime açık, kendini tek ve gerçek aşkı bulmaya ve bu aşka hayatını adamaya kararlı kadın karakterlere yer veriyor. Bir erkeğin bir kadını bu kadar derin bir gözlem gücüyle kaleme alması, üstelik kurgudaki erkek karakterin yaptığı basit hatalar ile bu kadını yüceltmesi, benim aklımda iki soru işareti oluşturuyor. Bu gücün sebebi ya yaşadığı dönemde böyle bir kadının yokluğuna sitem etmesi yahut da tüm anlattıklarıyla gerçek olan bu kadına vuslat dilemesi...
Belki de:
"Revnak ve safvetini tasvire çalıştığım
Ruh-ı güzinin muazzez sahibesine"*
*(Güzellik ve saflığını tasvir etmeye çalıştığım
O seçkin ruhun aziz sahibesine.)
Diyerek başladığı bu eseri, dünyaya gelmiş ve gelecek kadınlar içinde, bahsettiği o seçkin ruha sahip olan tüm kadınlara ithaf ediyor.
Her genç kızın mutlaka okuması ve genç yetişkinlik yıllarında "Bu kalem, yüz yıl önce beni yazmış." diyebilmesi dileğiyle...
Düşünmeye Tutkun Bir Adam
Bilime ilgisi olanlar için motivasyon kaynağı bir roman. Başarının ve acı hakikatin hikayesi. Oğuz Atay her zamanki gibi ironik diliyle bazı toplumsal gerçekleri yüzünüze çarpıyor.
Bir insan ki bilimle ilgili pek çok alandan besleniyor, kendini yetiştiriyor, çevresini geliştirmek için elinden gelenin fazlasını yapıyor. Mustafa İnan böyle bir bilim adamıymış. Mühendislik, matematik, dilbilim, sanat, edebiyat... Hepsine ilgisi varmış. Aynı zamanda mütevazı, ahlaklı ve hoşgörülü bir insanmış. Tam bir bilim insanının olması gerektiği gibi. Okurken onu hem çok kıskandım (hatta biraz da kötü özelliklerinden bahsedilmesini arzuladım) hem de ülkemizde böyle insanların da olduğunu bilmek gururlandırdı beni. Ülkemize olan bağlılığını çok takdir ettim. Özenti değil de özgün olma çabasını çok beğendim. Onunla ortak yönlerimi görmek beni mutlu etti. Doğa bilimlerine pek ilgim olmamasına rağmen İnan'ın hikayesini okumak güzeldi. Etimolojiye dair verdiği bilgiler, bu alanı seven biri olarak çok hoşuma gitti. Bilim alanlarını birbiriyle bağlantılandırarak ortaya koyan ve büyük resmi gören insanlara hep çok hayran olmuşumdur. Düşünmeye tutkun olan insanlar ne güzeller. Yaşamanın amacını ortaya koyuyorlarmış gibi bir tamamlanmışlık hissi veriyorlar bana. Böyle insanların ülkemizde artması dileğiyle...
Bir Bilim Adamının Romanı: Mustafa İnan
Oğuz Atay
Fantastik bir kitaptan hayat dersi ve felsefesi...
Bu bölümde daha önce hiç görmediğim çok farklı bir konu ve anlatı var. Öyle ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı bu dünyada, siyahın beyaza, doğunun batıya, ilerinin geriye sahip olduğunu, yani tüm zıtlıkların aslında aynı olduğunu tüm çıplaklığıyla gösteriyor kitap bize. Aynı bir kağıdın iki yüzü olduğu gibi. Aslında herkesin her zaman karşılaştığı ve orada olduğunun farkında olmadığı bir bakış açısını sunuyor bize. Öyle ki iyi sandığımız kötü, kötü sandığımız iyi çıktığında şaşırmamıza engel olamıyoruz. Böyle bir anlatı potansiyelinin fantastik bir kitapta bulunmasını beklemediğimi itiraf etmem gerekiyor. Ki bu da benim olaylara sanki ortada tek bir gerçek varmış gibi baktığımı gösteriyor. Fantastik kitapları küçümseyen herkese önereceğim muhteşem bir başyapıt olma yolunda ilerleyen bu seriye tam puan vermeyi kendime görev biliyorum. Okuduklarımın hazzından ve şokundan ne yazık ki daha fazla yorum yapamayacağım. Öyle ki kelimelerim bile kifayetsiz kalacak kadar etkilendim. Bu muhteşem ilerleyişi diğer kitaplarda görmek dileğiyle....
Terry Goodkind 
Büyücünün İlk Kuralı - Kısım 2
