Ölüm, bize sinsi sinsi yaklaşıyor!
-Zehirli bir yılan o! Bana da zehrini akıttı. Bütün umutlarımı yok etti...
Git. Benimle konuşacak bir şey yok. Konuşmaktan hoşlanmıyorum.
Artık yolun sonundayım, artık duramam. Hem bana bakma şimdi. Ben yok olmuş bir adamım.
Gerçi o zaman daha genç, havaiydim, ama
beklensin, beklenmesin ölümün herkeste birdenbire oluşturduğu genel değişiklik; ölümün heybeti, görkemi, gerçekliği beni şaşırtmaktan geri kalmamıştı.
İyi, kötü, dünyada olan her şey, insanın yaptığı işlere göre değil, bir takım bilinmez ama gene de mantıklı yasalara göre oluyor. Ama bu yasaların ne olduğunu anlatmaya kalkışacak değilim. Yalnızca bana öyle geliyor ki, kimi zaman bu yasaları belirsiz bir biçimde duyar gibi oluyorum.