Geceleri dolunayı izlemeyenler,hazan da düşen yapraklarla hayaller kurmayanlar, sırf aşık serçelerin danslarını izlemek için yollara düşmeyenler, ormanın gürültüsü için veya bozkırın sessizligi için sabahları erkenden kalkmayanlar “yaşamaktan” bahsetmesinler.
Seviyorum
Tırmandığım erik ağacı dallarının yüzümü gözümü çizmesini...
Gece yada gündüz fark etmez; bozkırın kalbine giden yolculukları...
Teknedeysem, geceleri alargada, yıldızlar altında, güvertede uyumayı...
Kuşları boyunlarından öpmeyi...
Fesleğenleri, tavşanları severmişim gibi okşamayı...
Yüzmeyi yeni öğrenmiş çocukların, kollarını yetişkinlerde daha hızlı ve daha istekli şekilde suya batırıp çıkarmalarını izlemeyi...
Üzerine zeytinyağı, zeytin parçacıkları, kekik ve tuz-biber serptikleri kızarmış küçük ekmek dilimlerine “kuş ekmeği” adını takan Kaz Dağları insanlarını...
Dilimin renginin, yediğim dondurmanın rengini almasını fark etmemle birlikte, halen “o çocuk” olduğumu hatırlamayı...
En arka sırada oturanları unutmamış şairleri, yazarları...
Kendisine “şair ceketi” diktirenleri...
Kâh şarkta, kâh garpta...
Kâh yerde, kâh gökte...
Kâh sulhte, kâh harpte...
Kâh sahvda, kâh sekrde...
Kâh garpta, kâh gaybda...
Seviyorum.
Sayfa 48 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Bozkırın geceleri başlar. Yıldızlar gökyüzünden sarkar. Harman yerinde yatan çocuklar ellerini uzatsalar bu yıldızları tutacaklarını sanırlar.Her çocuğun bir yıldızı vardır.
Dişi Kurdun Rüyaları kitabından..
“Bozkır geceleri çok güzel olur. Önce mutlu bir sessizlik çöker ortalığa. Yerin ve göğün sonsuzluğu, sanki bu sessizliği daha da artırır. Yumuşak hava ot kokularıyla dolar. Sayısız yıldızla donanmış gökyüzü ile gözümüz arasında, en ufak bir sis, bir bulut, bir buhar gölgesi bile yoktur. Hiçbir yıldız kaçırmaz bu daveti, ay da büyülü bir biçimde aydınlatır bozkırı...Mutlak ve esrarlı bir duruluk içindeki bu görüntü pek görkemlidir. Günlük sıkıntılardan biraz kurtulduğu o nadir anlarda insan düşüncesi, bu muazzam görüntüye, muazzam etkiye kaptırır kendini ve düşünür. Ama bu zamanlar çok kısadır.”
Sayfa 38 - GUFO YAYINEVİKitabı okudu
Bozkırın alnında karlar altında
Bir keder pıhtısı gibi için için
Kanayan kışlarından kerpiç köylerin
Geçerek, kendi yalnızlığından üşüyen yollarından.
Irmak boylarında yıkanan ırgalanan ağaçlar
Ey buğday başakları, soluklanan toprak
Göçmen kuşları uzak ülkelerin ve mevsimlerin
Ey geceleri yıldızlarla öpüşen dağ çiçekleri
Naftalin kokan danteller dip odalarda
Renk renk işlenmiş genç kız düşleri
Ey büyük bekleyiş, katlanmış duygular hep aralık duran kapı
Artık ağır ağır sararan umutlar
Elbette, elbette geçerek sizin de hüznünüzden.
Sayfa 140 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Yaz günleri hep böyleydi; gündüzleri sıcak, geceleri soğuk. Bozkırın çepeçevre kıraç kalması, bitkilerin tutunamaması bu yüzdendi. Zavallıcıklar gündüzleri güneşe uzanıp nemli hava bekleyişi içinde yapraklarını açıyor, geceleyin soğuktan kavruluyorlardı. Ancak iklimdeki sert değişikliğe dayananlar ayakta kalabiliyordu.
Sayfa 64 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
Ah!
"Ruya Şehir"
Semerkand' da geceleri Registan meydanında oturmalısınız.Bu deneyim ateş seyretmek gibidir, büyüleyicidir.Meydanda otururken tefekküre dalıyorsunuz, hayaller kuruyorsunuz.
...Buralar bir bakıma Türklüğün geldigi yerlerdir, o dönemlere uzandım.sonra o meydanın karşısında Uluğbey medresesini görürsünüz.Ahmet Haşim'in şiirindeki gibi.İslam dünyasında ilim güneşinin, o muhteşrm kızıl akşamını Uluğbey temsil eder...
Kazakistanın güneyini de ihmal etmemelisiniz.Artık orası Turan eyaleti olarak biliniyor.Başkenti'de Hoca Ahmed Yesevi'nin şehri Yesi, şimdiki adıyls Türkistan'dır.
"Bir Orta Anadolu şehri gercekten zenginleşirse nasıl olur"? sorusunun cevabını göreceksiniz.Hoca Ahmed Yesevi'nin türbesi ordadır.Şehrin biraz ötesinde de Ahmed Yesevi'nin hocası Arslan Baba'nın türbesi ve onun ismini taşıyan cami vardır.Buralarda masmavi çiniler, Kazakistan'nın bozkırın ortasında heybetle yükselir.♡♡♡
Bozkırın kahrı gündüz çekilmez
Gökyüzü kocaman. Yıldızlar, aşağıda ve parlak. Bozkırda yaz geceleri hep böyle olur. Severdim üstelik ben, böylesi bozkır gecelerini. Ama, bu gece sevemiyorum. Yıldızlarla Nizip arasına gerilmiş umutlar, gökyüzünden büyüktü çünkü...
Sayfa 66 - Cem Yayınevi
Bağbozumu Şarkıları - Son Yazı
DİLSİZ USTALAR, SUSKUN ÖĞRENCİLER
Gaz lambasının, dünyayı küçücük odalara sığdırdığı, uykuları korkulu bir hayale çevirdiği zamanlardı. Akşamlara kadar toprak yollardan, buğday tarlalarından, yalınayak çocukların meraklarından kalkan tozlar, sabahlara kadar ince bir yorgan gibi örterdi yatakları. Puhu kuşları taşların başına, delice kuşları
Yazın bozkırın görkemli sessizliği - çekirgelerin o hiç bitmeyen cümbüşü, geceleri kaçıp kurtulamayacağınız parlak ay ışığı-...
Kışları ise ayrı bir alem... Karın o lekesiz beyazlığı, göz alabildiğine uzanan, buzlar altındaki bozkır, sonu gelmez uzun geceler...
Sayfa 276 - Cem Yayınevi.
Yıkanmamış çarşafların soğuk sertliğinde geceleri uzatıyordu...
Sayfa 27 - Doğan KitapKitabı okudu
Ana-Beyit mezarlığının bir efsanesi, Juan-Juanlar’ın bozkırı işgal ettikleri çağlara dayanan bir hikâyesi vardı: Sarı-Özek’i işgal eden Juan-Juanlar tutsaklara korkunç işkenceler yaparlarmış. Bazen de onları komşu ülkelere köle olarak satarlarmış. Satılanlar şanslı sayılırmış, çünkü bunlar bazen bir fırsatını bulup kaçar, ülkelerine dönerek
Sayfa 142 - Ötüken
