Ağzımın Tadı
Ağzımın tadı yoksa, hasta gibiysem,
Boğazımda düğümleniyorsa lokma,
Buluttan nem kapıyorsam, vara yoğa
Alınıyorsam, geçimsiz ve işkilli,
Yüzüm öfkeden karaya çalıyorsa,
Denize bile iştahsız bakıyorsam,
Hep bu boyu devrilesi bozuk düzen,
Bu darağacı suratlı toplum.
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi,gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'in
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Sayfa 18
ANADOLU'MDA KAZA
Klasik direksiyon tutuşu gibi, bu taze sevmeler; tedirgin, utangaç...
Hiç bırakmamak adına tutuşturmalı, direksiyon simidine...
Bilen biliyor artık; simitler her zamanki yerine, acizane...
Sert viraj dönüşlerindeki manevralar, dıştan içe çevrimli...
Manevralar acemice, tereddütler inişli çıkışlı,
Yol rampa, yokuş mu yokuş; 4x4 takviye vites mi gerekli?...
Lakin araba hususi, Anadol...
Bal renginde, kırmızı eğilimli...
Direksiyondaki; sol içerisinde sağ olanı, yaşatma meyilli...
Bu arada,
Acemi aşıklara suni teneffüs mü gerekli?
Her defasında ama her defasında;
Sağa dönüş yapma yasağı ihlâl sonrasında; bir jandarma noktasına,
Savruk, devrik, feci kaza feci...
Kazalar geliyorum demez, zira...
Çıkıştı jandarma azarla-sitem arasında;
Acemi aşıklar hayrola?
Yoğun trafik, bozuk düzen içerisindeki klasik direksiyon eğitimi;
Acemice,
Çok ama çok acemi...
Yazık oldu Anadol 'a,
Anadolu'mda yarınlara...
N.K.(Feryad-ı naz)
ÖLÜMÜM
O sabah alnımda iki ter damlası konuşacak
Yorgun olarak öldüğüme dair
Benim Yeni Sabah’ı bir başkasına verecek gazeteci Yusuf
İskele kahvesinde çayım soğuyacak
İlk vapur yolcuları arasında olmadığımın farkında bile olmıyacaklar
Lâz müezzin hakkımda salâ verecek
İmam bildiğini okuyacak
Bozuk düzen makamından
Hiç Çamlıca kuşbaşı kar yağarken ölünür mü diyen
Yarıdan fazlası abdestsiz cemaatim olacak
Ve hepsi de
İyi biliriz diye yalan söyliyecekler
Ertesi sabah Cumhuriyet’te sülâlem sayılacak
Müessif bir irtihal denmiyecek
Ve nihayet
Başı boş hayatım gibi
Başı boş mezarım da taşsız kalacak.
“İlkokul sıralarından başlayarak ‘kendi bacağından asılan koyun’ felsefesiyle yetiştirilenlere asla itibar etmeyeceksin. Onların arasından ülkeye yararlı birinin çıktığı görülmedi. (…) Ve hiçbir zaman düzen bozukluğunu mazeret göstermeyeceksin. Başarısızlıklarını bozuk düzenin sırtına yüklemen belki seni rahatlatır, fakat kurtarmaz. Elbette dünyayı tanıyacaksın ve kendi ülkenin durumu üzerinde düşüneceksin. Bir aydından zaten başka türlü bir davranış beklenir mi?”
&&&&
“Yukarıdakilere kaç defa yazdım. Asistan olmuyorlar, doçentlerim kaçıyor, şu geçim zorluğunu kaldırın dedim.(…) Düşünmek çok enerji isteyen bir iştir. Düşünmek çok zor bir spordur. Futbolcuların kondüsyonu için bu kadar para harcanırken bizleri neden kötü kondüsyona mahkûm ediyorsunuz?”
Bir Bilim Adamının Romanı (1975)- Oğuz Atay
