17 Kasım 1942, Salı
ARKA EV - KULLANIM KILAVUZU
Yahudiler ve tahliye edilmiş diğer insanların geçici barınma ihtiyacına yönelik özel düzenleme.
Yıl boyunca açık.
Amsterdam'ın merkezinde güzel, sakin, ağaçlıklı bir çevre... Etrafta hiç özel mülk yok. Ulaşım 13 ve 17 numaralı tramvaylarla, ayrıca otomobil ve bisikletle sağlanıyor. Bazı durumlarda Almanlar bu
Sayfa 73Kitabı okuyor
Sonuna kadar okuyalım!!!!!
1997’de ölen merhum Galip Erdem’in nakledeceğim paragrafı da bu tür etkileyici cinsten:
“Bizler da’vayı Ağrı dağının zirvesine çıkaracaktık. Bin zahmetle ve emekle acılar çekerek dağa tırmandık. Zirveye varınca sevincimiz sonsuzdu. Ama küçük bir noksanımız olduğunu fark ettik. Da’vayı dağın eteklerinde unutmuştuk. Meğer biz da’vayı değil
Geride Kalanlar, Ellerine Kelepçe Vurulanlar, Suriye’de Yavrusu Kimyasal Gazla Zehirlenenler, Hayatta Kalan Yavrularının Endişesini Taşıyanlar. Onlar Ne Yapsın, Kime Gitsin? Çaresizliklerini Kime Arz Etsin?
Tecavüze Uğrayan Áişeler, Fâtımalar Yeryüzünde Hangi Kuruma Dilekçe Göndersin. Kime, “Gelin Ve Bizi
Kurtarın!”Desin. İşgal Ordularına mı? Zalimler İçin Meşruiyet Hutbeleri Okuyan Belamlara mı, Daha Çok
Kazanabilmenin Hesabını Yapan Bazı Akademisyenlere mi?
Eve Özlem
Nasreddin Hoca’nın fıkralarını, dimağına fikir inmeyen çağlarda okuyan gençler, çoğunu anlayamaz ve bazılarında da hayret içinde kalır. Hoca’nın dokuz onlu yaşlarda dinlediğim bir latifesi vardı. Zihnimde defalarca tasarlamış ve o latifeyi bir türlü anlayamamıştım. Müteselsilen dört beş ayda bir aklıma gelen bu fıkrayı anlamam, uzun zaman aldı.