Romantik sevginin yer aldığı bir yaşamın herkesin peşinde koşması gereken bir şey olduğuna inanıyor değilim. Hatta görüşümü sorarsan tanıdığım pek çok kişi doğalarındaki yalnızlığa uygun davransalar daha mutlu olurlardı.
Şiddetli ani rüzgarları, bardaktan boşanırcasına yağan yağmurları, kemikleri zangırdatan gök gürültüleri, bir anlığına her şeyi devasa ve parlak mavi bir cam kasenin içindeymiş gibi gösteren ya da gökyüzünü cennet'e doğru yarıp açmaya çalışırmış gibi yukarıda çatal çatal yayılan veya birdenbire, hem de epey yakınlarda çakıp ormandaki veya bir tarlanın kıyısındaki ağaçları dumanları tüter halde bırakan şimşekleriyle bahar ve yaz fırtınaları hem dehşet, hem de heyecan vericiydi.
Dört bir yana dağılan ışığı ve sessizliğiyle en çok ormanı seviyordu. Uçamayan kuşlarla orman hayvanlarının eşelenmeleri, çırpılan kanatlar, sincapların arada sırada ağaçlardan aşağı yukarı koşturması dışında tam bir sessizlik... Bahar tomurcuklarının sessizce, hiç hissedilmeden çiçekler halinde açılması...
"Her şeyden önce, 'niye' diye bir şey yok," dedi. "Böyle yaratılmışsın, hepsi bu."